Dilemë
Namik Selmani
Më duhet të fus në burg krëhërat dhe pasqyrat
Qofshin dhe ato që kam ruajtuar nga rinia
Të vë buzëkuqet, me të cilat zbukurohet fytyra
Të vë parfumet e kremrat e ardhura nga Italia.\
Më duhet të fsheh gjithë shampot për flokë
Të heq nga çanta dorezat e ardhura nga Kashmiri
Dhe të mërmërij monologjet më të heshtur në botë
Të bëhem si kali i djersitur që s’e mund thëllimi.
Kam harruar këngët që flasin për lule e gjethe
E numëroj stacionet ku treni nuk ndalon.
E pyes se kur do nisë sërish një ditë pranvere
Kur ngrica të mos më thajë gishtërinjtë në dorë.
Kam harruar dialogjet me shkronjën në fletë
Jam si delja që bariu nga këmba e mbërthen
Në ditët me diell shpesh grumbullohen retë
Për qershinë e pjekur nuk kam dorë ta prek.
Janë fikur semaforët në udhët me zhurmë
Shpesh tek ata rri ndezur vetëm e kuqja
Ç’të bëj, të vrapoj apo të vë qepalla në gjumë?
Apo të bëhem si sfinks i zjarrtë, mbase si lulja???
7 shkurt 2023
