Dëshira për të qenë një Republikë

Dëshira për të qenë një Republikë

…ose Ballkan i Hapur

Nga Fatmir Terziu

Udhëtojmë unë dhe vetvetja, nëpër drurë, si një ketër i trembur.

Këtu është një pyll, një korije, një zabel me shumë nëpërka

pickon zogjtë e sapolindur

thëllëzat

në këtë fshat të strukur bardhë e zi

ja ku jam një qingj i sapolindur,

ja ku mbahem si një mëzat i ri.

Unë dhe vetvetja udhëtojmë, si një plep që matet nga hija,

më mirë më kap më fut në një sirtar

ku komedina e bërë me këtë dru na mban të dyja.

Unë dhe vetja ime jemi në një mbrëmje paqësore

të (pa)varur me një rrahje të vetme në gjoks

midis mendjes dhe syve,

përtej kufijve të butë të lëkurës, mishit, kockave,

larg nga piramidat me siglën e harruar, prej së vërtetës

fare larg nga brezi i butë i qokave

në këtë fotografi të fiksuar të jetës.

E dëgjoj të flitet për të drejtat e Njeriut

në njërën anë vendos kufjen e bardhë në veshin me dyll

në tjetrën natyrshëm dëgjoj vetë veshin të pipëtijë

e i përkushtohem kostumit që vesh

duke u përkujdesur për mëngët

sipas të gjitha porosive të gjyshërve të parën mëngë

e kam për të djathtën

më duhet të kem vëmendjen për të majtën,

unë dhe vetvetja bëjmë kujdes për supet,

kostumi është i modës,

këmisha e bardhë, ndryshe prishet

tërbimi i kohës.

Unë e vetvetja ime ikim në mesin tuaj

ende si foshnjëza të alarmuara

ashtu si në fëmijërinë e vjetër vetë duke mos urinuar

mbi pelena të bardha të arnuara

nga Tjetri që në djep u ushqyem me frikë

unë dhe vetvetja nuk e di të tjerat me të sajuara

dëshira për të qenë e shtata Republikë.

Udhëtojmë unë dhe vetvetja, nëpër drurë, si një ketër i trembur,

fotografia e vjetër na bënë kurioz,

sa mite të tjera të çmendura kanë vdekur

nën këtë skrap të gjallë, nervoz?!