CIKRAMA

AI VIT…

Nga Fatmir Terziu

Mëngjeset i grisën rruzat,

e vesa mbeti një ograjë

sytë mblodhën lule në dritare.

Musandrat kënduan e vallëzuan

vallet e stinës së harruar

me pajën e nuseve.

Në firmën e lëshuesit të lirisë

nuk duhej boja

lapsi qe mprehur gjetkë:

në kalendar u gris një muaj,

pastaj një stinë,

pastaj një vit,

u shtruan bollëk në një tavolinë

të gjitha ushqyen marrëzinë.

A mund të harrohej ai vit?

3 maj 2020

CIKRAMA

Nga Fatmir Terziu

Në mentesh’ të derës mbeti cikrama

poshtë ndryshkut të gërryer.

Hapej me sy e mbyllej me frymë

nga flama

digjej pranvera e vetmuar.

Shëtiste mendja buzëve të thara

e drithma piskatej pa ëndërra

tek cikrama.

3 maj 2020

ZBRAZËTI

Nga Fatmir Terziu

Qielli u zbraz.

Retë ranë në gjumë.

Toka u majis

dhe nuk u shkel lulja e deles

avujt pikturuan duar:

më do, s’më do? - mbetën duke shkruar

në plazmën e errësirës.

Dikush i hutuar fryu me forcë

duart i nguli në një gozhdë,

mallkoi, fshiu sytë

zgjati duart e veta,

ndjeu drithma në kockë:

sa e akulltë qenka kjo Botë?!

3 maj 2020