Më mbërthen një duf i fortë,
Kthetrat mi ka vënë në fyt,
Bëj të mbrohem, por më kot,
Shkumë nga goja, lot nga sytë.
Më pushton një duf i marrë,
Të shfaros botën e ligë,
Atë botë që na ka vrarë,
Dhe na përdorë si çiflig.
Të shfaros botën e ndyrë,
Që njollos botën e mirë,
Si një botë e pafytyrë,
Fletë për liri…e të lirë.
Botën gatuar me gjakë,
Që kërkonë të na përdorë,
Për tu djegur përmbi flakë,
Si buratin e si qorr.
Botën që vrau natyrën,
Vrau punën dhe njerinë.
Gatoi vesin e mënxyrën,
Shkatërroi dhe dashurinë.
S’ka më lule ngjyrlëmuar,
As petale erëmirë,
Degë e gjethe janë helmuar,
Edhe vesa…pis, e nxirë!...
S’ka aromë që të të joshë,
Të gëzojë, të përtërijë,
Të puthësh e të lëvdoshë,
Sytë e buzët të ti ndrijë.
Ka veç helm që të dehë,
Lule që vrasin njerinë.
As mendon e as të njehë,
Lëndë e parë për në çmendinë.
Punës iu harrua emri,
Djersa u ndotë e u fshi,
I pavlerë burri dhe nderi,
Vlerë, do të thotë pasuri.
Pasuri në rrugë të lehtë,
Nën hije BOSS – ësh të zinj,
Herë në dritë e here të fshehtë,
Këta kapitalistë të rinj.
Ngrysen të urtë e të mirë,
Të panjollë në karakter,
Dje me një xhaketë të dhirë*,
Sot VIPA – milionerë!
Drejtësia e verbuar,
Nga ryshfeti, korrupsioni,
Dhe ligjin e ka ndërruar,
Me gjelat* ngjyrë limoni.
Gënjeshtra, hipokrizia,
Punonjëse shteti në zyra,
Të dehura nga lakmia,
Shiten me të tjera ngjyra.
Për burra shteti eprorë,
Mbushin arkat me para,
Herë mbi dorë, herë nën dorë,
U ndërtojnë dhe kala.
E mira, struket, zvarritet,
Burgosur nga pandemia,
Si kukull ligjit i bindet,
Firmosur nga zhdrejtësia.
Ulërima presidentësh,
Shiun ta ndalin me shoshë,
Virusi pret koka jetësh,
Pa bërë dallime në moshë.
Disa syresh e provuan,
Gati të binin në varr,
Por nuk ranë se investuan,
Thasë me euro e dollar.
Unë e di, nuk është e lehtë,
Të sfidosh një botë të djalltë,
S’kam para e as pushtet,
Por penën e kam të zjarrtë.
Ajo është dhe arma ime,
Të luftojë botën e ndyrë,
Të ndotur dhe në mendime,
Të pabesë, të pafytyrë.
Do ta ngjyej në të vërtetën,
Edhe kur të djeg si prush,
Sepse bosh e kam kuletën
Dhe as dua që ta mbush!
Poezinë me rime e vargje,
E kam vlerë e pasuri,
E ruaj si bukën në magje,
Si thesarin me flori.
*dhirtë
*monedhë ari.