Botëjeta jote

Botëjeta jote

Fatmir Terziu

Troket bulëz e vogël

ciflosur, në kulpën e mishtë ngazëllim

shëndetet në siparin e ujtë duke kujtuar

rënien në qelq, në dritaren tuaj,

dhe çdo pikë pikon në ikjen e duhur,

ku shkruhen fatet, e kujtimet. Shkunduni.

Asgjë nuk ishte e huaj. Ishte vetvetja.

Jep jetë. Shuan etje, sy të mbushur prej zemre

për vete, për ikjen që e fut në gji e vjetra,

udha e gjatë, të cilën e shkelën këmbët

për një ikje-ardhje tjetër, që kurë nuk e zbulove.

Lëre shikimin të mbarset me vargun e lirë,

rimën, bardhësinë, shënimet prore,

mos i hiq sytë nga dritarja!

Depërto. Zgjohu. Ishte Botëjeta jote.

Festoje…!