LANET QOFTE.
Hajdutë,kriminelë dhe kurvarë,
Profesionistë dhe te karrierës,
Të rinj,të egër,si mesjetarë,
Banorë të skutave të humnerës.
Frika është ushtria e natës,
E ka vënë popullin në shtrungë,
Çdo kriminel,një instrument vrasës,
E mjelin si leshin e furkës në shtëllungë.
Sëmundjet i dërgon zoti për të vdekur mëkatarët,
Ujqërit,çakenjtë,vrasësit i dërgon qeveria,
Me aventurierët dhe zagarët,
Nuk ecën,çalon,gulçon Shqipëria.
Ku janë rilindësit e kryeministrit,
Ata që s'e përfillin lekun shqiptar,
Të dehur nga aroma e kanabisit,
U është bërë mëndja drogë,euro,dollar.
Një kryeministër aventurier,
Që ka një garderobë<<europiane>>
Që kurrë s'e bën qejfin qeder,
Llap,për tepsi,timon e kazane.
Vishet si çqofto,si shemlain,
Si baxhoxhi,sheik a dervish kalander,
Sa i bukur,goxha pinguin,
Do ta shaj,po do përdor fjalën <<me nder>>
Përpara mediave a në konferenca kur flet,
Të gërryen barkun,të vjen për të vjellë,
Hidhet e kërcen si një palo lejlek,
Lanet qofshin,ç'dreqin i kan'pjellë.
VESE TE TRASHEGUARA.
Socialistët humbasin,
Por s'duan të rrëzohen,
Komunistët vdesin,
Por nuk dorëzohen!Kështu ka ndodhur
Ecin trupat e socialistëve,
Mbi trupat dhe kokat e policëve,
Bij të denjë të komunistëve,
Me drapër e çekan të leninistëve,
Me egërsinë e kurthet e çekistëve,
Me gjak të zi të bolshevikëve.
S'ka kala që të mos e marrin socialistët,
S'ka votim që të mos e vjedhin socialistët.
Zvarriten rrëshqitazi,barkazi,
Vjedhin fshehtazi,haptazi.
Me fishkëllima,me hingëllima,
Me cingërrima,me çikërrima.
~ ~ ~
Zjarri i eshkës në koka u zjarrmon,
Në vënd të truve eshka i urdhëron.
ATA QË NA QEVERISIN
Na qeverisën mësues,doktorë,piktorë,
Sa mirë na zbukuruan,na shkarravitën,
Na përkëdhelën dorë më dorë,
Ne reanimacion sa herë na zbavitën.
Shejtani i polli nga mesi i dy këmbëve,
Dhe kollare u vuri,po dhe pak mjekër,
I tundi,i përkundi,mes dy mëngëve,
Dhe na u kapardisën si maçi në thekër.
Dhe rrotull tyre mbanin ca zagarë,
Zagarë Rrace,të Katërqind Kandilëve,
Si në kështjella princat mesjetarë,
Eunukë,roje në hareme,roje te kopileve.
Ata që damarët e kombit ushqyen,
Me gjakun,zotësinë,besën e shqiptarit,
Të tjerë me fund i pinë,i rrëkëllyen,
U gdhinë nën jastëk me litarin e barbarit.
