Nuk të ndjeva kur ike,
vjeshtë a, pranverë ish?
Sa të gjata ishin vitet,
I sertë e dimri në Ziçisht.
Ishe këngë, ishe i bukur,
zjarr ishe e stuhi...
Ankthi zemrën ma mban tkurur,
pres të kthehesh përsëri!
Bëhem erë s'të gjej dot,
fërshëllej në grataçiela.
Nuk zemërohem në harbon,
ku dënket e të rreh zemra.
Më mbeti në dorë kapistra jote,
samari më mbiu në shpinë.
Kryq e tërthor i rashë kësaj bote,
që ti mos provoje skllavërinë...
Hajt, mos më dil krejt nga zemra,
mos më ler cung një shekull.
Braktisja fashon gëzime e brenga,
dheu e koha s'kanë për t'i tretur!..
