Ç’duhen rrugët? Për të ecur, ti thua. Por janë anët e tyre të pashkelura, ku mund të ulesh të shlodhesh a të hedhësh shikimin, të ndjesh aromën e luleve të egra, që i bëjnë rrugëtimet të pashlyeshme të vlefshme.
Hap rrugë, lidh qytete, fshatra e kombe të ndarë, vendos edhe ndonjë tarifë që veçse fut përçarje, dhe kaq. Jeta i merr mësimet duke kaluar në vende të pashkelura, dhe kur kthen kokën pas, sheh shkurret që ka hapur, dhe barin ku ka shkelur dhe tregon me mburrje me gisht: “Eshtë udha ime!”
Kjo është Jeta që ia vlen të jetohet; jetë e shqyrtuar e ekzaminuar, që përdor aftësinë për të menduar. Sepse Jeta e pashqyrtuar në thelb është konformiste në përputhje me bindjet kolektive a shoqërore, të cilat njeriu i zbaton pa asnjë dyshim e pyetje - jetë që kurrë nuk bëhet ‘non grata’.
