MIRËKUPTOJE DIKË . ËSHTË SI TI JAPËSH MUNDËSINË PËR TË NJOHUR MË MIRË VETEN .
Duhet të jetë e vështirë , për të qënë provë !
Mirë është që humbja të mos na verbojë . Se ka dhimbje që vlejnë për të mësuar . Ka njerëz që zakonisht , përgjigjet e mëndjes u ndodhen në zemër , që do të thotë se . . . nga udhëtarë , kthehen në rrugëtim . . .
Kjo shërben si busull per te mirekuptuarin , mund ta çojë tek diçka që se ka ditur se ekzistonte brënda tij , e megjithatë të paktën me veten i duhet ta pranoje .E paske patur dhe këtë o Vete ! – të thotë .
Përjashtim !Sepse Devijim nuk mund ta quash . Mos qoftë ky i fundit , sepse kjo dhëmb shumë . Përjashtimi është i pranueshëm , më njerzor . Edhe pse llogjika me paste hekuri , të kërkon me doemos ta fshish , diku brënda qënies diçka mbetet , si gjurmë ere apo dilemë ëndrre . Qoftë edhe si një fosil . Jo për të të zvogëluar , as për të të sfiduar. . . thjeshtë për të të kujtuar se edhe ky-kjo je ti ! Je ti , edhe në një përjashtim kohëshkurtër , për fare pak ,por je edhe kështu ! Kësaj i thonë : Si ta besosh por besoje ! Nga ana tjetër , krejtësish besueshëm dhe çiltërsisht , ajo diçka e vogël sa një rubin në derdhje të gjakut tënd , zbuluar rishtas në ty , nuk pushon së deklamuari se eshte e mire , dhe ka misionin të të mbushë shpirtin . . . Heshtja e mban ngrohtë . Dinjiteti e mposht për të mos ngritur kokë . Heshtja është flori . Un- i jonë – është diçka tjetër nga një e të tjerëve Ti .
