TEJPËRTEJ VETES
Nga Greta Kadare Teta
Asnjeri nuk e vëren
Ngadalë po vdes
Ajo
E mbështjell errësirën
Mes duarve shtrënguar
E shtrydh, të pikojë pika heshtjeje
Tanimë anoreksinë e ndjenjës
E shëron pika heshtje
Ja ashtu i hedh buzëve
T' ua ndez gëzimin e fjalëve
Që më nuk i flasin
I është ngushtuar shpirti
Sa po i merr frymën
Ajo po fiket, askush nuk e sheh
Gënjen drita e syve që s'di t'i fiket
Edhe tani që bota e qiellit
Tejpërtej i ka depërtuar veten.