Po të ishim bashkë ne të dy
si do të ajëroje në greminë vargjesh
si do të të ndillte shtrati,
ku e shtrirë përçapja diellin e hënën
kapërdija zemërimin, lotin, mallin,
dashurinë bashkë me male e dete,
njashtu e ç’thurur nëpër fijëza vargjesh
deri në muzgun e ikjes së djajve
kur m’i shtrydhte punëhera
faqkat pikëlore.
Po të ishim bashkë ne të dy
sytë e trishtë do të bridhnin
lart e poshtë figurës tënde të mishtë
pa gjethin e kurmit lakuriq adamian
për një copëz motiv
për një copëz lajtmotiv,
dhe ti, do gëlltisje kokën tënde
për nepsin e ashpër.
Po të ishim bashkë ne të dy
nga maja e thonjëve do niste beteja
ti do më ngulfatje
unë do të luftoja
në guva vrullimë shtuar
deri në tē fundmen frymë
që të vdesësh i shpëtuar.