Perëndon një diell i bujshëm maji
para syve të mi.
Syve të mi me pikla të mbetura
nga ç' isha dikur.
Fashos një plagë në brinjën e majtë.
Nuk më dhemb.
Nuk e di ku e kam vrarë
Ma lëpin qeni
kujton se ka ujë brenda.
Aromë jasemini.
Qielli një kupë ëndrrash të freskëta
për ta pirë në gjumë.
Nata ndrit.
Nata ikën sysh.
Ç' dashuri frymon kjo tokë!
Barku i xixëllonjave
shuhet e ndizet me ritmin e zhurmës së lumit.
Janë yje, thua.
Është koha e grurit, të them
dhe në sytë e tu të butë pluskon lëndina
një fëmijë gazmendet aty në mes,
në pëllëmbën e hapur të dorës
një flutur
rreket të jetojë.