Nga Thani Naqo
Të ndjell prej së largu, ti vjen e malluar,
qajmë e qeshim me lot.
Në ankth më zhyt kur të shoh të hirnuar,
jeta më duket bosh.
Ti më rrëmben e më degëdis larg,
atje,ku shpirti gjallon.
Por, në dhe të huaj, pak e nga pak,
ftohesh e firon.
Sado që firon, sërish të ndjell,
kur filli është këputur.
Një gremçkë e ndjej, edhe një tegel,
zemrën m’arnon në çastin e duhur…
Ti m’ i shfijos hijet e brengave,
je flutur me krahë shumë ngjyrëshe.
Pahu yt magjik pudron plagët e ëndrrave
dhe në flakët e ëndrrave digjesh!
2014