Poezi
"Koka e Plakut"
Plaku i vjeter
kerrusur mbi bastun.
Bastuni i vjeter
dhe i shtrember,
me i shtrember
se plaku i qytqtit.
Aghere qe,
gdhira sapo.
Do te kapte urbanin,
urbanin qe vjen e shkon,
capit plak shkretani.
Bastuni perpara,
hapat e tij prapa,
prapa jeta e plakut -
jete shatra - patra.
Bastuni mbi asfalt :
trak - trak - trak!...
Kollitet plaku ndercast
dhe ngerdheshet.
Bota i nenqeshet!
Pak,
edhe pak,
edhe nje kembe,
borduren per ta zene.
Bastuni trak,
kollitja prape,
koka shtrak:
kapelen rrezon.
Dot s'mund ta ngrere...
C'dreq kapele
e kokes se vjeter,
bastunit te shtrember
i pyllit te keqit!
Castit vrullet makina...
Plaku, qe kuptoi,
nguton ikjen,
koken te shpetoje.
Rrotat
mbi kapelen me strehe.
Plaku kokerrjepur
qane dhe qesh,
qesh dhe qane...
Sakaxhiu i rendomte
qesh me lojen e Zotit.
Dha kapelen,
shpetoi koken,
koken dhe bastune
se ai i ben dem.
Le te ishte i vjeter,
qofte edhe i shtrember.