Idiotësi
Nga Fatmir Terziu
Dhe gjëmbaçët u shtuan
vdesin në gojëra të uritura gomarësh!
Dhe fijet e thata të barit gjithnjë e më të thata.
Dhe fusha
gjithnjë e më shumë fajtore ...
… pse u mbush me lëpusha,
pse u bë nevojtore
për lopë të hasdisura, për mushka.
Kjo është kaq e papranueshme!
Sepse akoma do të kesh mëshirë për kafshatën.
Buka e sofrës do të shtrohet në gjoksin tënd,
prerë nga shpata e psherëtima.
Gjinkallat po shtohen, deri në neveri
kumbimi i një shtrati të tjetërsuar,
vetëm ai tingull ka mbetur,
idiotësi
Kjo është kaq e papranueshme!
Sepse nuk vijmë vetëm nga e shkuara
jemi edhe e sotmja e huaj mëkatare,
nuk duam të humbasim dhe nga e ardhmja,
ku ka mbetur e jona,
si një çelës nga një kuti postare
dhe si një kalendar me telefona.
Prandaj ju dëgjoj çdo natë
nën sekretimin e fosforit dixhital
dhe nën ankimin e çmendur të pushit xheloz
ku hidhni fall me e pa filxhan.
Përditë e më shumë kotësi,
kotësi,
e papranueshme si trishtimi
kjo është idiotësi.