Idiotësi Nga Fatmir Terziu
Dhe gjëmbaçët u shtuan vdesin në gojëra të uritura gomarësh! Dhe fijet e thata të barit gjithnjë e më të thata. Dhe fusha gjithnjë e më shumë fajtore ... … pse u mbush me lëpusha, pse u bë nevojtore për lopë të hasdisura, për mushka. Kjo është kaq e papranueshme! Sepse akoma do të kesh mëshirë për kafshatën. Buka e sofrës do të shtrohet në gjoksin tënd, prerë nga shpata e psherëtima. Gjinkallat po shtohen, deri në neveri kumbimi i një shtrati të tjetërsuar, vetëm ai tingull ka mbetur, idiotësi Kjo është kaq e papranueshme! Sepse nuk vijmë vetëm nga e shkuara jemi edhe e sotmja e huaj mëkatare, nuk duam të humbasim dhe nga e ardhmja, ku ka mbetur e jona, si një çelës nga një kuti postare dhe si një kalendar me telefona. Prandaj ju dëgjoj çdo natë nën sekretimin e fosforit dixhital dhe nën ankimin e çmendur të pushit xheloz ku hidhni fall me e pa filxhan. Përditë e më shumë kotësi, kotësi, e papranueshme si trishtimi kjo është idiotësi.
