GJUHA E SHPIRTIT
Nga Xhemile Aliu
Sa gjatë , gjatë që të folem
Oh e shenjëta gjuhë e jona
Sa rrugë të gjatë që bëre
Deri tek shkruarja juaj
Tridhjetegjashtë shkronja
Të arta por dhe të zjarrta
Krenari ndër ma të lartat
Mbi kombin bekimin nga zoti
O gjuhë e arta gjuhë shpirti
Eh , dhe ne zoti s’na harroi
Shkelqim meteorësh lëshoi
Në gjrinë e arbërorit t’bekuar
O gjuhë e shenjët o mos e kuvenduar
Në Manastirin e shqiptarisë
U mblodhën burrat e kombit
Gjuhën ton donin për ta stolisë
Për t’ia dhen bekimin e zotit
Për jetë e mot të rroj kjo gjuhë
Më rrënjë të thella nën këtë trull
Që nga pellazgidhtja e lashtë
Për të jetuar në kohën Ilirjane
Nëpër dallgë e stuhi të kohës
U bërë e fortë porsi shkemb
Më forcën titanike u qendrove
Barbarizmave të gjithë kohërave
Dhe sot qendron në shpirtinë e arbërori
Qendisur me shkronja që ndriqojnë
Lartë sa lartë imazhin e kombit ton
O gjuhë e bekuar gjuhë, mjaltë shpirti
Zoti na dhuroi këte shkelqim shpitror
Dhe ne sot të urojmë datlindjën e tridhjetegjashtë shkronjave tua
Që lëshojnë rreze drite mbi qiell
E ne ngritemi lartë, oh sa lartë
Shpërndajmë imazhim shkelqyes
Mbi të shtrenjltin kombin ton
QOFSH E BEKUAR PËRGJITMONË
22-11-2019