Nga Vangjush Ziko
Nuk e di pse m'u kujtua gjarpri,
gjarprin e kam urryer tërë jetën
megjithëse s' më ka kafshuar kurrë,
e kam ndjekur me gurë,
është fshehur në guvë
në gjoks të dheut.
Shpirti im
në trupin tim fshehur
shpesh më mbështjell të gjithin
si gjarpër i vërtetë,
më kafshon në zemër,
në tru,
ku të mundë,
mbyllem në guvë edhe unë,
bëhem gjarpër vetë,
gjarpër pa helm,
gjarpër i shtëpisë
në fund të themelisë.
Mos e vra gjarprin e shpirtit
se shëmben muret e vetvetes.