top of page

Vladimir Muça: Belshi


BELSHI


Kur Belsh i ri në tjetër zgjim

Mes ujnajave si vello gjelbëruar,

Pushtoj hapsirat me një vështrim,

Sodis liqejt bukur praruar.


Sodis Belshin, Kodrash i Ri,

Çdo gjë përreth për tu mahnitur;

Qarkuar nga pemët si sy njeri

Liqejt pikturojnë qiellin e ndritur.


Kur bie muzgu, kur të kalosh

Shikimin mbi liqen duke kalëruar;

Në mes të yjeve do shikosh

Hënën si drapër të numëruar.


Vështrimi endet plot kënaqësi

Në natën e bukur të kulluar,

Por duhet zemër e mirësi

Ta shijojsh vendin duke hapëruar.


Në thellësi ujërash do ndëgjosh

Zhurmën e qytetit të fundosur,

Këngën e fundit të të Ilirit sarhosh

Për vajzën e bukur, dëshirën e pa sosur.


Trulltarët* e mbetur të Belshit plak,

Si stërgjyshërit, zotër të krahinës,

U nguten të ngrinin rreth e qark

Çdo gjë të re mes terrinës.


Nga kryeliqeni bashkë me ta

Një krah u ngrit nga fund i praruar,

Nga pagjumësia që purpuron në uiëra,

Këtë askush s'ka për ta besuar.


Ish shpirti punëtorë, s'ish djall,

Mirësia nga fundi erdh në jetë,

Me nur të bardhë, sy koralë

Me njerëzinë zu të buzëqeshë.


*Trulltarë : vendas

14 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page