VARGJE TË NGATERRUARA...
Pushime i thënçin
Ku tik-taku i orës në mur
U lodh edhe ai terë kohën
Me bezdi zvarriset
Pushime i thençin
Ku zagushia ndjen siklet
Po heq edhe robën e fundit
E shfryn nervoze
Pushime i thençin
Ku salloni kërkon liri
Me lemsh në fyt, kollitet
Dritaren vrapon të hap
Pushime i thençin
Ku kafja e harruar në tavolinë
Veshtron indiferente perreth
E një mizë tremb
Pushime i thënçin
Ku monotonia sillet nëpër këmbë
Duke ngatërruar orët dhe ditët
E shpesh i harron fare.
Pushime i thënçin
Ku tavolina e kompjuterit
Ka varur turinjtë i pakënaqur
E përgjumet në mesditë
Pushime i thënçin
Ku shtrati ankohet me zë të ulët
Se fryma iu mor padashur
Nga orari i tejzgjatur.
Pushime i thënçin
Ku zogjtë kanë marrë fladet
Ngarkuan edhe mëngjeset
Dhe më lanë vetem.
Pushime i thënçin
Ku mbremjet moren edhe përendimet
Nuk më lanë yjet të bisedojmë
As henën të më përkedhel
Pushimet i thënçin
Ku deti ka humbur diku larg
Dhe buzët e saj presin në buzëmbremje
Pranë valeve të puthen
RA HESHTJE PËRENDIMI
Ra heshtje përendimi dhe dallgët u qetësuan
Në mugëtirën e hirtë ëmbël ëmbël përqafohen
Me përkedhelje hedhin krahët njera-tjetres
Dhe tani që s’i sheh kush, puthen e dashurohen
Silueta e një vajze fanitet befas aty në breg
Ajo u lutet të rrinë edhe pak,t’i bejnë shoqeri
Sa të degjohen hapat e të mirit në rerën e lagur
T’u hedhin ca sterkala bëkimi në flokë e në sy
Horizonti humbi ,dy zogj çuçurisin në errësirë
Peshperima, gulçime dhe një yll që i ndriçon
Xhelozë u bëne dallgët dhe fshehurazi afrohen
Deshmitar marrin hënën,të degjojnë se ç’thonë.
TË KUNDROJ PAK SYTË E TU
Më mori malli , pak çaste sytë t’i kundroj
Më kupto e dashur,nuk dua asgjë me shumë
Vetem t’i shoh sa ngjajnë me Bistricën time
Me Syrin e Kaltër qe ka ky i bukuri lumë
Sa ngjajnë! Unë nuk ju ndaj aspak, më ndje
Ti me turp e plot naze m’i ul dhe m’i fsheh
Syri i Kaltër,i çiltër,sterkala uji po më hedh
Pi pak, më thotë, si verë e bardhë të të deh.
Më dashuroi Syri i Kaltër,unë sa shumë atë
Sy vajze të tillë kërkova për një jetë të terë
U lodha kaq shumë, por befas një ditë te kroi
I pashë te dridheshin në ujë nga një puhizë erë
Ato janë, thashë, mundimi nuk më vajti kot
Sa ngjanin ato me Syrin e Kaltër të lumit tim
Varkën , në liqenin e tyre, me gaz e leshova
Dhe nuk dua me asnjë vend tjetër për lundrim
KËNDUAN GJELAT
-Dashuria ime,askoma po fle?
Më jep akoma edhe një të puthur-
Motiv popullor
Heshtjen e trishtë të natës e prishi gjeli im
Iso po i mbajnë në kor gjitonët e tij të mirë
Omer Khajani s’më shqitet me verë e vargje
Paçka tellallit që tha se dita është në të gdhirë
Si fle akoma ti e dashur? Në ëndërr na sheh?
Omer Khajami dhe unë sonte bëmë batërdi
Na pelciti koka nga vera e me vargjet u zumë
Poezia jote për sytë e saj, më tha, qenka flori
Dhe poeti i madh rrekellente gotat një nga një
Pas çdo gote ëndërronte,shtonte edhe një varg
Poezia është si kjo vera.ë ëmbël e kuqe, magji
Me engjejt vallëzoj tani,në qiellin e shtatë, larg
Si fle ti e dashur akoma? Në ëndërr na sheh ?
Po vjen ngadalë agu i ditës, gjelat na e thanë
Me verë e vargje për ty ngritem një mbretëri
Na sheh nata e qan, na sheh edhe dita e ofshan
Comentários