TRISHTIM
Trishtohem
Nga hapat pa ritëm
Të kohës së çmendur
Ku të gjithë çmenden
Në turma pa krye
Dhe me kry
Nga vetja janë
Vektorë tē kundërt
Në shpirt
Sfilitës
Në ikjet pa kthim
Mes udhëve të shpirtit
Ku sytë fshihen
Në zgavra të thara
Me mungesë
Se malli
Më s’ka emër gjaku
E në fjalë që sfliten kurrë
Për keq
Dhe gojët kyçen
Ndër drynë
Me dhēmbë hekuri
Pēr dreq
Se fjala
Nuk mbet më e shenjtë
As e para nuk mbet më
E përdhosën Judët
Dhe mē kot
Përgjigje presin
Ndër dyer që s’kërcasin kurrë
Përqafime zjarri
Ato që tē djegin fort
E zhuritjen e bëj ë hi
E mjegullojnë udhësh
E s’e lajnë në shpirt
Dhe ta bëjnë fi
Të pastrojnë zemrat
Dhe të duhen shumë
Se në smartë
Nuk po shkruhet më
Më ka marrë malli
Në të njējtin diell Dashnie
Jemi bashkë e njëjta rreze
E në ditënetë po shtyjmë
Dehje të pashoqe dertesh
Që s’po plaken kurrë
Trishtimesh
Trishtohem
Nga të qënurit
Mes intervalesh pa kuptim
Trishtimesh n’mallëngjim
TRËNDAFILĒ PA GJËMBA
Stalaktida mendimesh zgjaten
Të jermojnë ditë
E të ngushëllojnë vetet
Për vdekjet e shpirtrave
Që sytë u kullojnë vrer
E helmojnë ngado
Të mbysin dritë
Reflekse që thyhen pastër
Mbi zemra që dhembin
E mbruhen me mburoja
Trēndafilësh pa gjëmba
Ngjyrash që dalin sysh
Që duan fort
MERRE MALLIN TIM
Merre mallin tim,
Merre
E kthema mbrapsht
Si përqafim
Në grafikë ditësh me grykën lak
Është kapur lot përmbi qerpik
Merre mallin tim njëherë,
Merre
E në s’të duhet
Flake tutje
Siç ditët bota
Flak në askund
Sado të shmangesh
Ti gjithherë
Të përket ky mall ,
Sakaq
Por prap tek ti do të kthehet
Bumerang
Ky mall më shumë
Sepse
Është malli yt
Tek I imi mall..
FUNKSION
Më thuaj
Veç n’dashni fjalë
Në ke gjë për t’më thënë
Fytyr ëngjëll qiejsh
Mu shēmbēlleve
Funksionit të zemrës
Rimon si një varg
I rrallë
Formulë ku sytë
Puthin shpirt mbi ballë
MALLI YT
Mbi barrën e kujtimeve
Më rëndoi malli yt
Luginës së Zotave
Udhëtova gjatë
Lutjesh
Zbrita
Njē nga një çdo imazh
Në trajektore sysh
Tek perëndojnë mbi re
E shtrydha kohën gjatë
Himalajeve të shpirtit
Ku ti
Ende më mban gjallë
REFLEKSION
Reflekse drite
Zhbjerrë ndër mure
Lëmoshk myshqesh
Kacavjerrë
Nëpër çdo zgafellē
Që çirret e gërthet
Dalë prej hiçit
Vektorë pa adresë
Kah shpirtit u zbehen
Pa dashtë
Në dhimbje sysh
Hutohet dita
N’shkapërcime fjalēsh
E fiket
Ndër drita të errëta
Inflamacione dhembjesh
Kocka shpirti
Po brejnë
MË FOL
Dita nuk flet më për ty
Orët po degdisin larg
Qylymi kohës minutat
Shkund me hov
E humbur jam vetmisë
Kacavjerrë mendimesh
Zhubrosen ndjenjat
Vitesh
Tek të ndjek shikimin
Krahasoj shēmbëlltyra vargjesh
Nëpër numra fjalësh
Të rendis
Vargu i shpirtit
Funksionon pa rregull
Memorie shpirtit në dremitje
Nëpër ëndrra natës
Memece
Nuk po i psherëtin mē zemrës
NUK DUA
Nuk të le të mendosh për mua
As në më të voglat iluzione
Kur vargëzimet e tua
Nuk përkojnë me të mijat
S'ke pse lodhesh të mendosh
Nëse për ty nuk vlej
Lere mos u lodh me mua
Rrugën tënde gjej
S'ke kohë të mendosh për veten?
Ditët janë të shenjta
Larë në të vërteta hyjsh
Rrimë unë dhe ti
Në peshore të shpirtit
Mos mē mangëso
Nuk dua gjygjësi prej askujt
Kujt nuk i përkas
Aq më tepër nëse po
Nuk dua gisht të bjerë mbi mua
Për asnjë arsy
KOSTUMI
E vesha kostumin e një burri
Një ditë
Pa dashtë
S’di a më pat hije
Se s’ish me ngjyrë
I zi ish kujtimi I tij
Ditësh
Që shembeshin
Nga tërmete shpirti
Ngjyrat I lashë
Ëndrrave
Tek mbyllja portat
E djajve
Që harbonin të kafshonin
Me dhëmbë florori
Në dukje
E tek zgërdhiheshin
Më kujtonin
E më kujtonin sërish
Se do më grisej trupi
Prej tij
Ndërsa unë të shihja
Si ndrinte
Ngërdheshja e pinucëve
Skutash
MILENA
E çmendura Milenë
E bukura
Milena e njëmijë udhëve
Dashni
E mistershme
Thjeshtëzuar nure
Varg I ngjeshur
Perla ndjenjash
Që të veshin shpirtin
Djeg si zjarr
E artë diell
Shtatin
Kur bredh brigjesh
Humbëtëtirën
Shemb sërish
Në humbëtirë
E thërmon çdo shkëmb
Kur dehesh dashurish
Çmendurisht
Ti çmendjet
Çmend
Marrëzisht
Kur çmendjen puth në buzë
Me dashuri
Milenë
Atëherë si atëherë
Ashtu si dhe sot Milenë
Kush të pa su çmend
Mos në thuaj jo
Që të gjithë Milenë e dinë
Që ti je e bukur
Çmenduri
POET
Mes vargut ujvarë
Nën drithmën e shpirtit
Për të bukurën fjalë
I dhe dashnisë fymën,
Himnin
…………..
Për çdo melodi
Flutur ndjenjash a dert
U dogje me shpirt ndër fjalē poet
DASHNIA IME
Dashnia ime
Është dy sy të qelqtë
Thjerra dritash
Që verbojnë
E rropasin
Sa andej këndej
T’u më pa
Pa ja nda
Dhe këmbët
T’mi ngatërrojë pa drojë
Rrokopujë
T’ma sjellë zemrën mbrapsht
Ani ndashtë duroj
Është dy buzë
Që m’përcjellin gaz
E më joshin në maraz
Dy veshë që dëgjojnë
Kandshëm zanin tim
Dhe emrin
Ma dajnë veçmas
N’kumbim
Në qiej të hapun
Ku zotat bëjnë lutje
Dhe pse hëna e krimbave
Grryen unshëm shpirt
Është një kupë që derdhet
Veç për mu
Ashiqare le t’më trembë
Kur se kam
Ti jap shpirtit hov
E vrull me e gjëmu
T’më plaçkisë çdo derë
Të trupit të plagum
Të lëngoj për të
Nën mall
Kur jam larg
E ti them ti Dashni
Je veç për mu.
GOCË DETI
Bota ime u bë
Gocë deti
Ëndrrat perlë brënda saj
Çukitur netëve
Ku hëna e këmbanave
U troket me muzikën e engjëjve
Qiejve të harbohen
E të zgjohen me bulëzat e vesës
Mëngjeseve
Tē qeshura të ndrijnë
Tek puthin diej të artë…
VEÇ PAK
Mëngjeset I kthej me eks
E I pij me vrull
Pa ty
Rrëkëllej mendimet
Në tatëpjetat e shpirtit
Zeruar sytë
Drejt së pamatshmes
Ngulmues,
Therës ndjenjash
Një hop
Veç pak dua të jem
Aty
Kalëroj shpirtin
Me të katra
Kaluar marr ditēn
Mbi shpinë
Thērras lotin
Të pijmë bashkë dertin
Mendueshëm,
Harkuar zemrën
E kam tek ti..
Valbona Kolaveri
