TRISHTIM

TRISHTIM

Trishtohem

Nga hapat pa ritëm

Të kohës së çmendur

Ku të gjithë çmenden

Në turma pa krye

Dhe me kry

Nga vetja janë

Vektorë tē kundërt

Në shpirt

Sfilitës

Në ikjet pa kthim

Mes udhëve të shpirtit

Ku sytë fshihen

Në zgavra të thara

Me mungesë

Se malli

Më s’ka emër gjaku

E në fjalë që sfliten kurrë

Për keq

Dhe gojët kyçen

Ndër drynë

Me dhēmbë hekuri

Pēr dreq

Se fjala

Nuk mbet më e shenjtë

As e para nuk mbet më

E përdhosën Judët

Dhe mē kot

Përgjigje presin

Ndër dyer që s’kërcasin kurrë

Përqafime zjarri

Ato që tē djegin fort

E zhuritjen e bëj ë hi

E mjegullojnë udhësh

E s’e lajnë në shpirt

Dhe ta bëjnë fi

Të pastrojnë zemrat

Dhe të duhen shumë

Se në smartë

Nuk po shkruhet më

Më ka marrë malli

Në të njējtin diell Dashnie

Jemi bashkë e njëjta rreze

E në ditënetë po shtyjmë

Dehje të pashoqe dertesh

Që s’po plaken kurrë

Trishtimesh

Trishtohem

Nga të qënurit

Mes intervalesh pa kuptim

Trishtimesh n’mallëngjim

TRËNDAFILĒ PA GJËMBA

Stalaktida mendimesh zgjaten

Të jermojnë ditë

E të ngushëllojnë vetet

Për vdekjet e shpirtrave

Që sytë u kullojnë vrer

E helmojnë ngado

Të mbysin dritë

Reflekse që thyhen pastër

Mbi zemra që dhembin

E mbruhen me mburoja

Trēndafilësh pa gjëmba

Ngjyrash që dalin sysh

Që duan fort

MERRE MALLIN TIM

Merre mallin tim,

Merre

E kthema mbrapsht

Si përqafim

Në grafikë ditësh me grykën lak

Është kapur lot përmbi qerpik

Merre mallin tim njëherë,

Merre

E në s’të duhet

Flake tutje

Siç ditët bota

Flak në askund

Sado të shmangesh

Ti gjithherë

Të përket ky mall ,

Sakaq

Por prap tek ti do të kthehet

Bumerang

Ky mall më shumë

Sepse

Është malli yt

Tek I imi mall..

FUNKSION

Më thuaj

Veç n’dashni fjalë

Në ke gjë për t’më thënë

Fytyr ëngjëll qiejsh

Mu shēmbēlleve

Funksionit të zemrës

Rimon si një varg

I rrallë

Formulë ku sytë

Puthin shpirt mbi ballë

MALLI YT

Mbi barrën e kujtimeve

Më rëndoi malli yt

Luginës së Zotave

Udhëtova gjatë

Lutjesh

Zbrita

Njē nga një çdo imazh

Në trajektore sysh

Tek perëndojnë mbi re

E shtrydha kohën gjatë

Himalajeve të shpirtit

Ku ti

Ende më mban gjallë

REFLEKSION

Reflekse drite

Zhbjerrë ndër mure

Lëmoshk myshqesh

Kacavjerrë

Nëpër çdo zgafellē

Që çirret e gërthet

Dalë prej hiçit

Vektorë pa adresë

Kah shpirtit u zbehen

Pa dashtë

Në dhimbje sysh

Hutohet dita

N’shkapërcime fjalēsh

E fiket

Ndër drita të errëta

Inflamacione dhembjesh

Kocka shpirti

Po brejnë

MË FOL

Dita nuk flet më për ty

Orët po degdisin larg

Qylymi kohës minutat

Shkund me hov

E humbur jam vetmisë

Kacavjerrë mendimesh

Zhubrosen ndjenjat

Vitesh

Tek të ndjek shikimin

Krahasoj shēmbëlltyra vargjesh

Nëpër numra fjalësh

Të rendis

Vargu i shpirtit

Funksionon pa rregull

Memorie shpirtit në dremitje

Nëpër ëndrra natës

Memece

Nuk po i psherëtin mē zemrës

NUK DUA

Nuk të le të mendosh për mua

As në më të voglat iluzione

Kur vargëzimet e tua

Nuk përkojnë me të mijat

S'ke pse lodhesh të mendosh

Nëse për ty nuk vlej

Lere mos u lodh me mua

Rrugën tënde gjej

S'ke kohë të mendosh për veten?

Ditët janë të shenjta

Larë në të vërteta hyjsh

Rrimë unë dhe ti

Në peshore të shpirtit

Mos mē mangëso

Nuk dua gjygjësi prej askujt

Kujt nuk i përkas

Aq më tepër nëse po

Nuk dua gisht të bjerë mbi mua

Për asnjë arsy

KOSTUMI

E vesha kostumin e një burri

Një ditë

Pa dashtë

S’di a më pat hije

Se s’ish me ngjyrë

I zi ish kujtimi I tij

Ditësh

Që shembeshin

Nga tërmete shpirti

Ngjyrat I lashë

Ëndrrave

Tek mbyllja portat

E djajve

Që harbonin të kafshonin

Me dhëmbë florori

Në dukje

E tek zgërdhiheshin

Më kujtonin

E më kujtonin sërish

Se do më grisej trupi

Prej tij

Ndërsa unë të shihja

Si ndrinte

Ngërdheshja e pinucëve

Skutash

MILENA

E çmendura Milenë

E bukura

Milena e njëmijë udhëve

Dashni

E mistershme

Thjeshtëzuar nure

Varg I ngjeshur

Perla ndjenjash

Që të veshin shpirtin

Djeg si zjarr

E artë diell

Shtatin

Kur bredh brigjesh

Humbëtëtirën

Shemb sërish

Në humbëtirë

E thërmon çdo shkëmb

Kur dehesh dashurish

Çmendurisht

Ti çmendjet

Çmend

Marrëzisht

Kur çmendjen puth në buzë

Me dashuri

Milenë

Atëherë si atëherë

Ashtu si dhe sot Milenë

Kush të pa su çmend

Mos në thuaj jo

Që të gjithë Milenë e dinë

Që ti je e bukur

Çmenduri

POET

Mes vargut ujvarë

Nën drithmën e shpirtit

Për të bukurën fjalë

I dhe dashnisë fymën,

Himnin

…………..

Për çdo melodi

Flutur ndjenjash a dert

U dogje me shpirt ndër fjalē poet

DASHNIA IME

Dashnia ime

Është dy sy të qelqtë

Thjerra dritash

Që verbojnë

E rropasin

Sa andej këndej

T’u më pa

Pa ja nda

Dhe këmbët

T’mi ngatërrojë pa drojë

Rrokopujë

T’ma sjellë zemrën mbrapsht

Ani ndashtë duroj

Është dy buzë

Që m’përcjellin gaz

E më joshin në maraz

Dy veshë që dëgjojnë

Kandshëm zanin tim

Dhe emrin

Ma dajnë veçmas

N’kumbim

Në qiej të hapun

Ku zotat bëjnë lutje

Dhe pse hëna e krimbave

Grryen unshëm shpirt

Është një kupë që derdhet

Veç për mu

Ashiqare le t’më trembë

Kur se kam

Ti jap shpirtit hov

E vrull me e gjëmu

T’më plaçkisë çdo derë

Të trupit të plagum

Të lëngoj për të

Nën mall

Kur jam larg

E ti them ti Dashni

Je veç për mu.

GOCË DETI

Bota ime u bë

Gocë deti

Ëndrrat perlë brënda saj

Çukitur netëve

Ku hëna e këmbanave

U troket me muzikën e engjëjve

Qiejve të harbohen

E të zgjohen me bulëzat e vesës

Mëngjeseve

Tē qeshura të ndrijnë

Tek puthin diej të artë…

VEÇ PAK

Mëngjeset I kthej me eks

E I pij me vrull

Pa ty

Rrëkëllej mendimet

Në tatëpjetat e shpirtit

Zeruar sytë

Drejt së pamatshmes

Ngulmues,

Therës ndjenjash

Një hop

Veç pak dua të jem

Aty

Kalëroj shpirtin

Me të katra

Kaluar marr ditēn

Mbi shpinë

Thērras lotin

Të pijmë bashkë dertin

Mendueshëm,

Harkuar zemrën

E kam tek ti..

Valbona Kolaveri