Nga Miltiadh Davidhi
…E pa lëvizur asnjë qerpik, Si syri i diellit, Si sythat e pemëve, E valëzat e bukura Kur prekin bregun e ëndrrave.
Me një shikim shpirtin e nxjer Dhe e mban në pëllëmbë të dorës, E kuptohesh dhe nga lulet, Mjegullat shkrihen para syve të tu E kthehen në fjalë.
Ti flet me sy të sinqert, E kuptohesh lehtë Ç’farë ke në shpirt, Zambak të bardhë dashurie, mirësie, Apo degëza mërzije.
Sytë janë krijesa parësore, Bija ime, Të bëjnë të kuptosh dimrin, E pranverën e njeriut.
Dhe ti, Dorjana ime, Flet e buzëqesh kaq bukur dhe me sy, Ndaj, ne të gjithë Ndjehemi krenar e të lumtur, Zemra ime, me ty.
Comentários