… të dyzetat
Fatmir Terziu
… miliona e miliona vaguj prush
zbusin ujësinë e sotme dhe bëjnë dush
sytë,
buzët,
trupin e tendosur në qiell,
pa lagen me kristale shiu
brenda një srofke të butë, të ndjeshme, të padukshme
gjithë sensorët e memorjeve,
dhe aritmetika lexon të dyzetat
duke më detyruar të shfletoj këtë Libër brenda vetes
mëngjeset,
ditët, netët, … javët, muajt, vitet…
s’qenkan gjë tjetër
vetëm një numeracion i gradëve të ndryshme në letër
si karta identiteti në kufinjtë e Jetës…
eh, më kishe thënë i shtrenjti Baba,
më kishe thënë … për hir të vërtetës!
Vilhelme Vranari Haxhiraj
I nderuar Fatmir!
Kur lind një jetë gëzohen të gjithë. Kjo jetë rritet, madhohet dhe lëshon lastarë të tjerë. Vjen një ditë dhe si cilido, edhe babai Juaj, u largua fizikisht, por ka lënë pas gjekun dhe genin e tij. Dhembja e humbjes është e madhe, por kujtimet e sjellin gjithmonë mes jush Babanë tuaj të nderuar..
Ndaj lindin lastarët-fëmijët që të nderojnë e të kujtojnë prindin dhe t'i kthejnë mundin, pasi fal tij u bëtë të mirë.
Të rroni Ju me fëmijët tuaj ta kujtoni me respekt, Babanë e Nderuar!
I paharruar qoftë kujtimi i tij!
Fitimi dhe Vilhelme
Vlorë, 24.10. 2020
Krahas të tjerave, çdo ditë poezi kushtuar BABAIT! E mrekullueshme dhe e rrallë!
Vetëm dashuritë e dhimbjet e mëdha, nderimi dhe mirënjohja e thellë mund ta bëjnë këtë!
Qoftë përherë i ndritur kujtimi i Tij! Kozma Gjergji.