DEA
Nga Fatmir Terziu
Gdhendjet ende nxjerrin zjarr. Biskonja
ngjizen në sytë e gjallë
ku damarët e gurit të bardhë
flasin pa fjalë.
Një llogori e madhe mbeti atje
mbushi muzeumet.
Historianët ende gërmojnë mbi dhe
flakë dheu
përmes dhiareve të reja
kërkojnë gjurmët e Njeriut...
që gdhendi Dean.
05 maj 2020
RRËNJËT
Nga Fatmir Terziu
Ra një bush i prerë në terr
qifqije të gjata, vraglla të gjera,
errësira kishte një xhungë,
që dukej si shkëmb.
Në kopësht u drithëruan lulet,
mbi klithmën e fortë të bushit në gji
hijet e drurëve bënin orgji.
Në sytë e dërmuar nga plumbi
qerpiku u lag dhe… humbi.
Çikëverrat lotuan menjëherë,
ikjen e bushit e ngjizën tek këngët:
“mos bëni orgji mbi një trung të prerë,
në shtratin e tij keni rrënjët.”
Dhe ditët, javët, muajt vitet vunë kuje
u bënë caruqe.
04 maj 2020
UDHA
Nga Fatmir Terziu
Ç’është kjo udha jonë! E heq
dhe s’e kupton nga të shpie. Ëndërrat dhe malli,
dhimbjet dhe mirësitë, dashuritë dhe përjetimet,
ngarendjet dhe stacionet,
janë një pikë e fortë, e vetme…
pikënisja
e qara, gëzimi, fëmija,
nipi e mbesa,
jeta,
më e ndritshmja e syrit,
kur je në krah të Prindit…
Ç’qenka kjo udha jonë!
04 maj 2020
GJAHU
Nga Fatmir Terziu
Peshkuam me grepat e mendjes kohën
mendimet i vramë pa grep
e ikja e gjahut therri cohën
na mbeti në xhep.
Ne ishim të shlirët pa ymrin e tij.
Nga dritarja e vetme e botës
me normën e re të lirisë
gjahu ishim vetëm Ne.
05 maj 2020
Comments