Raki, në rrugën e vjetër
Fatmir Terziu
Rruga drejt kutisë ka erë ndotje,
pluhur,
mjafton një rreze dielli
të gëlojë llustrën e sipërme
fasadat,
si goja e një manjole të zverdhur,
bari nuk mban erë
asgjë,
asgjë,
asgjë.
Gjurmët vijnë erë uji të ndotur,
(edhe ai ka mbetur peng?!)
një njollë si plagët që mban në trup
koha e mbarsur në një pellg.
Aty dikush pështyn. Dikush shfryn.
Dikush hesht.
Dikush mendohet dhe prek. Prek
qelqin e ftohtë me gradacion
dhe sytë e përskuqur si heq
nga ekrani i madh që gëlon..
Por më në fund e ka kuptuar
ajo rrugë s'ka vetëm erë rruge,
ajo rrugë është rrugë pune.
Rruga drejt asaj rruge ka erë kafeje,
ajo shuan fatin e tij të mjerë,
ku me dy a tre fakultete është bërë kamarier.
Ky kamerier është edhe mesazhieri i ditës,
të sjell kafenë dhe të pëshpërit pa letër,
eh, edhe këta i kanë rënë pikës,
duan vota nga ne patjetër…
…dhe i ngrin sytë në ekranin e madh
edhe ai, si rrugëtarët e tjerë është në hall.
Fshih sytë, si në mes të vegimit
pastaj kuqalashe i hedh mënjanë
përhumbet tek „Qendra e Votimit“
hesht, hesht…, përlotet i pafjalë.
Dhe kupton se edhe atij i ka humbur vlera
rruga e re i duket edhe më rrugë e vjetër,
sikur i ka rilind vetëm ditët e vjetra
– Kamarier! Një raki tjetër.
Ndërsa presim lindjen e diellit, 25 pril 2021
Fatmir Terziu
Agimi i rremë, Bulevard: një belbëzim drite. E djeshmja
pikturohet me avullin në makinën e kafesë,
kamarieri rri pezull i lodhur,
megjithatë një grim i freskët miklon ajrin
dhe një re beqare