Nga Luan Çipi
Pavarësinë na e fali
Kryesisht emigrimi:
Plaku Ismail Qemali,
Gurakuqi e Boletini!
Në vitet njëzetë pati,
Pushtim e poshtërim,
Shpëtimi erdhi nga fshati:
Luftë e sulme plot guxim.
Osman Haxhiu me shokë,
Priu në ballë djalërinë,
Dhjetëra fshatra u bënë tokë,
Në det hodhën Italinë.
Në vitin tridhjetenëntë,
Sërish, sulm nga Italia,
Mizoritë do i mbaj mentë
Vlora jonë, krejt Shqipëria.
Këtë herë në rresht të parë
Ishin qytetarë nga Vlora,
Zemra, “Shkolla Tregtare”,
Djem qyteti, ja bënë fora.
Në Shytaj: Pupua, Hektori,
Katër bij të Ibrahimit,
Vlora jonë, emrin e mori,
Si simbol i vetëmohimit:
Tol Arapi, vajza e djem,
Rrokën armët për liri.
Fisnikëria lind në gen,
Qenë familje me lavdi!
Haredini dhe Mumini,
Përballën topa e mortaja,
Bajram Tushi, Hiqmet Trimi,
Zjarr e flak krejt Tophanaja!
Në det, anija shkrumbohet,
Kristo Papajan, heroi;
Muradija, zjarr mbulohet,
Teli Ndini, botën zgjoi!
Gjëmoi e u lëkund sheshi,
Flamuj, buste e shtatore,
Model u bë Ymer Veshi
Bir’ i klasës punëtore;
Lefi dhe Mitaq Salata
Dhan’ jetën me këngë në gojë,
Nga qyteti dhe në fshatra,
Merret shembull e përvojë.
Luftuan burra e gra,
Së shumti të rinj, të reja,
Partizanëve ju bën’ krahë,
Copash u bë, Erveheja.
Gjashtëqind djem u internuan,
Dymijë burra ranë dëshmorë,
Pavdekësinë e merituan,
Nder-Lavdi, e madhja Vlorë!
Vlorë, më 05 Shtator 2020
Comments