Psherëtimat zukatin përshpirtje për të vdekurit,
ajo shkundi dëborën e pesëdhjetë dimrave,
përveshi fustanin me trendafila të zinj,
iu shalua mbi gjunjë,
ia mbërrtheu kokën me pëllëmbët kockore,
u ngjitën rrëmbimthi buzët,
lëvizën protezat,
u lënduan mishrat e dhëmbëve,
përzjenë firomat,
përzjenë ledhatimet.
Djersa e athët u ndërmendi klorofilin e gërshetave të shelgjeve lotues,
kumbullnecet që mpijnë dhëmbët,
oshafet e goricave,
thanat purpurojnë koriet,
kajthiten lajthitë nga lodërzimet e ketrave,
gjethet ndiqen n'ajri,
puthen me njëra-tjetrën,
thërmohen dhe bëhen humus...
Rëndesa e pleqtë gulshoi nëpër shkallë,
Bryma e pesëdhjetë vjeshtave ua kish përzhitur lulet adoleshente,
zverqet,
si kanistra,
këmbët e krahët model i dhimbjes klasike për rakitikët.
Ajo shpërvesh gonxhen e vyshkur të trendafilit,
flak petëlzat mbi trupin e tij,
drita e kaltëryer u thërmua në rrjetat e kortinave,
pikëlohen siluetat e shpërfytyruara.
-Jemi të vdekur të pa mbuluar, - thanë të dy në të njëjtën kohë; klithma e kukuvajkës preu tortën adoleshente.
2020
