Po të ktheheshe ti...

Në keshtjellën e vetmisë, Trishtimi më çarmatos Dhe një rreze dielli Mua më plagos

Shpatullat e mendimit gerrvishten Nga iriqi i heshtjes së gjate Në xham të harresës përthithen Mendimet e kota pa fat

Një pëshpërim u ndie,brof, Ta kap,e ajo zhduket ,zemra ime si një zogu Numuron minutat

Ç' kështhellë është kjo pa bedena? Pa sulmues e legjonarë, Unë jshtë saj jam,por Rri brenda, Imazhit tënd përvëlimtar,

Dhe ti pa sulm më ke ngujuar Sa do ta doja sulmin ,me marri Në këtë heshtje te mjegulluar Do të rrënohej kështjella Po të ktheheshe ti...

Recent Posts