Për atë trëndafil

Për atë trëndafil

Nga Fatmir Terziu

Ajo dorë e bardhë, e pastër, e gjallë,

mbolli në kopësht një mëngjes,

një trëndafil të kuq, të rallë,

e mbi të lotoi e loti iu bë vesë…

… ajo dorë e ëmbël, e ëmbël mjaltë

kujdesej përditë për atë trëndafil

lutej në heshtje para tij ditë dhe natë

thuajse ngrysej e gdhihej tek ai.

Ajo dorë e lodhur, e mbarë

fshiu një ditë lotin nga sytë

e gjeti aty mbi një petal

një flutur duke u shkarravit.

Ajo dorë e vyshkur, e verdhë

nuk lëvizi atë mëngjes të zbehtë

trëndafili ishte kthyer në ferrë

disa krimba lëviznin lehtë e lehtë.

Ajo dorë engjëllore iku në qiell

u bë menjëherë vetëtimë e zjarr

solli në kopësht sërrish diell

krimbat ikën tutje zvarrë e zvarrë.

Ajo dorë e padukshme, plot mall

rimbolli në kopësht një mëngjes,

një trëndafil të kuq, si në perrallë,

dhe e ujiti atë me lotin e saj vesë…