Ankthi i nënës kthimin pret
Endërkeqja nëpër drurë
Folenë e zbazët diku sheh
Dalta e ankthit thellon rudha
Mblodhi dhimbjen në dy gurza
Bëhem mjegull e shkas tinëz
Lëpij tjegulla e kalldrëme
Më tjerr fjollë korrora e pishës
Pështillem pas kurmit tënd
Bëhesh erë e zemëruar
Me thonj mjegullën ti e shqyen
Lëngëzojnë gërshetat e shelgut
Kulloshtra e hënës gjithësinë zverdh
Gazmojnë bretkosat e kukurisin
Drapëri i hënës korr pllajave hije
Gjoksin vajzëror e florizojnë dy shegë
Perëndimi vjen me bujë
Spërkat jod e kripë
Diellin e zhyt në ujë
Uji ngopet me dritë
E paputhur,marroke, ik,
Gjurmën e zbathur le në breg.
Përdredhin belin me tinguj gajde
Ç'm'i thëthin sytë m'e vogla
Thikat presin flakën e zjarrit
Flaka e zjarrit një thëngjill
Çapëloj gjoksin e shtrydh zemrën
Zemrën ma arnon në çastin e duhur
Ti m'i shfijos hijet e brengave
Pahu magjik pudron plagët e ëndrrave
Në flakët e ëndrrave digjesh
Shtrydh mbi gjoks tufët e reve
Thërmoj qiellin e zbardh dhenë
Kreshpëron mal'i gurtë
Endrrat sajojnë edhe rrugë me kthim
Me ajrin hyj e s'kam pse trokas
Pëllumbi i murmë shuan me krahë kandilet e yjeve
Dimri fërshëllen simfoninë e acartë
Me dy fole kanarinash i mblon gjinjtë
Jakat e këmishave shkrmoqur nga përqafimet
Mbjell tufën e flokëve mbi supin e dëbortë
Pështjelll belin me pëllëmbët e tij
Ndizte me sqep kandilet e yjeve
Foletë e kanarinave pikonin qumësht
Qiellin kam për ta grisur
Pikëllon kalldrëmi me myshk
Më të bukur se ç'ishe të bëj me vjersha
Ma ke shurdhuar hapin
Qentë egërshanë do lehin plot gaz
Dashurinë mos e ngjyro me terr
(sqarim; këto vargje metaforike janë vjelur nga 8 poezi lirike, shkruar nga Inath Oqan, me ADN shqipëtare.)
Comments