Nënshkrimi i etjes
Nga Fatmir Terziu
Sot është më vapë se dje.
Unë përkulem në bulëzën e fundit
ku guri i bendur i Kalasë vrehet
nën buzëqeshjen e gjerë të diellit.
Kur e ujta rrëshket, unë zhbëhem.
Balli grumbullon si shkëndija
bulbëzimet e bëra prush,
nënshkrimi i etjes në fyt,
duke feksur këmishën time me stampë të huaj
që shqep kopsat nga inercia.
Syri im gushkon në dy kodra të lagura.
Kalaja e Elbasani, 2019
Një hark në formë zemre
Nga Fatmir Terziu
E djeshmja mban shënjesat:
një pamje e strukur në mëndafsh
kur drita murroset nga lartësitë
për të përndritur këmbët e djegura
në ajrin e lodhur
të kohëzverdhjes së historisë.
Legjendat e tilla kapin librat
me shënime të grira nga molat
në rrugicat e padukshmërisë.
Dora jote këndell magjinë
drejt flladit të përditësisë
të na shkundësh nga Harku i Triumfit[1].
Plisi yt, një strehës e bardhë,
pështjell memorjet në skaj;
duke na bërë të zgjohemi pa fjalë.
Të ndjej në zbrazëti.
Zgjomë dhe mua.
Më kthe në një ditar,
me magnitutën e lëvizjeve
më shpëto nga ky zjarr
e gjitha pështjell mendjen time,
duke kërkuar lapsin tim për një kohë
prej Harku në zemrën tënde.
Shtrëngatë
Nga Fatmir Teërziu
Tehu braktiset nga shtriqja e ajërt
copëton barkun e zgjatur të ujit.
Nga dega këputet një litar i zjarrtë
mbi suprinën e plasarritur
si një mangall i mbushur.
Hiri e ndjek heshtazi dihatjen
e shpirtit të lodhur
dhe e struk
në gjirin e tij.
Nga brenda me gojën shkumë
dashurohet me shtrëngatën
thëngjilli i mbuluar djeg më shumë.
[1] Bujar Kapllani: Joan D'Arc dhe Shqipëria Diell D'Janus. Luftëtarët shqiptarë shkëlqyen si aleancë në këto beteja, simbolizuar në Harkun e Triumfit.
Comments