Një copë kothere për t'u ushqyer
për të shuar urinë e kushedi prej sa orëve
shoqëruese e jetës
që ulërin ekzistencën e mjerë
e ndaluar tek pamja e përhumbur nëpër kohëra
të zhdukura nga fati mizor për të lindur.
Kush e ka fajin për të gjithë këtë?
Çfarë faji kam unë vetë?
Mos vallë nuk ishim të dëshiruar nga Zoti?
Mos vallë kishim ardhur në botën e gabuar?
Uri famëkeqe moskokëçarëse
që zhdukesh në bollëkun e mirazhit
që të gëzohemi në fukarallëk.
Sa do doja mes reve të isha
me ajrin e universit të tejngopesha.
Të ngrohesha në diellin kaq të largët
për të mos parë gjakun e mpiksur
për të mos ndjerë rrahjet e dobëta
të zemrës së vëllezërve të mi
të zbehtë, me buzë të çara
si toka nën këmbët e tyre.
Kothere buke mos u shkërmoq!
Ku është Krishti për të të shumuar?
Nuk kam ç'përgjigje vetes t'i jap
përveçse kësaj copë kothereje
që nuk e di nëse kam të drejtë ta kapërdij.
