Nënat
Nga Fatmir Terziu
Mëngjeseve, drekave, darkave, mesnatave…
…janë gjithnjë. Janë ngado!
Nuk kanë kohë që të mos i ndjejmë - e dini vetë
kur koha ngec, janë vetëm ato,
që e shtyjnë kohën të ecë me të vërtetë!
Legjendave, miteve, përrallave, këngëve…
…zbukurohen përherë. Me shekuj ngado!
Kur librat mungojnë me poezinë e tyre,
fletët zverdhen mos harro!
Zjarre malli e dhimbjeje digjen syve!
Duart, sytë, buzët, trupi i pangopur me gjumë,
Na kujtojnë kohën… Kohën me ninullat e tyre.
Prandaj që kur lindim qajmë, se i duam shumë!
Kujtojmë hallet, dhimbjet që ua lexojmë syve,
pikturojmë rrugën që rrëshqet si lumë.
E në këtë rrugë sfidohen të gjithë bëmat
e kam thënë ndoshta me dhjetëra herë,
por, vargu më thotë nuk ka keq nga të thënat,
se, Zoti nuk mund të ishte kudo dhe përherë
Prandaj i bëri për ne të shtrenjtat, Nënat!
Comments