
Bajame Hoxha - Çeliku
NË ZEMRËN TËNDE JAM DUKE FJETUR
Ikin vitet, ndjej shumë mall,
loti për ty nuk më ndahet.
Të kërkoj në fushë e mal,
shpirti im pa ty po thahet!
Të mos mbetesh veç kujtim,
të dua në kopsht me lule.
Shpëtimtar për shpirtin tim,
të mos qaj me lot e kuje.
Po të vish, do bëhem dritë,
gaz në zemër mjaltë në shpirt.
S’dua që të rroj me ëndrra,
sepse më lëndon kjo zemra.
Nëpër shtrat unë akull, ngrirë,
e zgjas dorën të të prek.
Por rreth meje një ftohtësirë,
ndihet errësirë e shkretë.
Për çdo çast hedh vështrimin,
nëpër qiej kur nata bie.
Se mos ty do të gjej vërtet,
në kuvend ulur me yje.
Dhe më bëhesh sikur thua:
“Timbri yt tek unë ka mbetur.
Do më gjesh e dashur grua,
në zemrën tënde duke fjetur”.
Kommentarer