NË PREHËRIN E TIJ

Nexha Reçica

FJALA E NËNËS

E dua aq shumë fjalën e nënës,

edhe atëherë

kur rri te lulet e parkut,

çdoherë më rri në shpirt

e më bëhet sërish

ta thirri fjalën NËNË.

atë fjalë diellore

që zhdavaritet parkut,

dhe unë te këto lule

ta kujtoj të shenjtën nënë.

ta kujtoj buzëqeshjen

në prag të shtëpisë

në oborr lulesh,

shumë kohë mendoj

kur unë e dua

atë fjalë të rrallë.

para kujtimeve

po më humbin fytyrat e ditëve

kur të thirra nënë!

Kjo kujtesë

ka nis të m'i zbardhë flokët

prej fjalës në fjalë

prej vajit ne vaj.

prej shpirtit në shpirt të dehur

desha ta thërras fjalën nënë,

në dashurinë time të humbur

kur puhia e parkut

luan degët e lisave

e unë mbytem në kujtime,

E imja NËNË!

NË PREHËRIN E TIJ

Në prehërin e tij vëj kokën

atëherë kur mjegullat bien,

në krahëror e mbaj ëndërrën

e puth me buzët e mia.

kur natën yjet qiellin mbulojnë

më sjellin ngadalë vezullimê

më futen brenda në shtrat

magjishëm më mbajnë në gji.

më mbështjellin si hyjnoret

brenda syrit tënd të ngrohtë,

hapa sytë si çdo natë

më perqafoi agimi.