MEVLUD BUCI: AKUJT E ZEMRËS

MEVLUD BUCI

Zemra ka  akull

E ftohtë mbetet ,pa ngrohtësi,

Po nganjëherë fryhet si shakull

Dikush që s`është njeri.

Shpirti si pranvera

Josh si blerim i pemës

Ziligët që i josh karriera

Mbushin me akull zemrën.

Kur ndonjëri me tri fytyrësi

Provokator e provokatore,

Akullin dot s`e shkrin

E ngre kurthe mmizore,

Dallgë e prova kalon jeta

Me cinikë dredharakë

Në sy të kohës e vërteta

Sit të drejtën e merr hak

Sa drama jeta ka

Plot vampirë e katilë,

Akulli që në zemër u ra

Kurrë s`ka për t`u shkrirë.

Ndodh një prind të habitet

Nga paudhësi e fëmijës së tij

Kur dielli i dashurisë rritet

Këtë akull s`mund ta shkrijë.

Ndodh të mburret një i pozitës

Për pushtet e pasuri,

Porse krejt akull rrëshqitës

I bëhet karrige e tij.

Në jetë jemi provizorë

Por këtë e mendojmë rrallë,

Jo me ftohtësi,si dielli në qershor

Ta ndriçojmë tjetrin përballë.

Kur ka dritë ,akujt shkrijnë

Kur ka vlagë, blerim vjen

Lulet e shpirtit mbijnë

S`ka të ftohtë që i mbërthen.

Jagot,Tartufët,Kainët

Në zemër  kanë akujt- mavi

Po njerëzimi i kapërcen dimrat

Akujt e zemrës shkrin me dashuri…