Ika larg
Shumë më larg se ikja
Më larg nga harresa
Desha të ik përtej dhimbjes
Por ajo m'u kthye në hije
Dhe më ndoqi pa mëshirë
Nga lindja deri në vdekje…
Eca në ditë pa orë
Pa diell
Pa hënë
Eca…në ditë pa emër
Ajo prapë pranë meje
Në diell, në shi, në dritë a terr
Derisa u shëndrruam në sinonim të njëri-tjetrit
Tani jam larg
Shumë larg nga të gjithë sytë
Nga të gjitha buzëqeshjet
Më kanë mbetur vetëm kujtimet
Ngjitur në lëkurën time të rreshkur
Si një tatuazh
Apo një epitafi i shkruar me nxitim
Këtu
Në hijen e adkunditi
Zevendësova xhaketën time të vjetër
Por nuk munda të zëvendësoj
Fytyrën grisur në rrugët e ngushta
Duke ikur më larg se largësia
Por nuk ika dot nga dhimbja dhe hija
Askush nuk më kërkoi
Ndoshta askush nuk mori vesh për mua
Harruar në një kënd të errët
Ku vetëm dhimbja çel lulet
Me ngjyrën e sajë
Me lëngun vrastar të ëndrrave
Që kullon trishtim në plagët e rrugëve të gjata…
Këtu
Në tregun e hapur shiten vetëm re…
Dhe nëse nuk i blen
Do t'i bleshë me çmimin e dhimbjes
Ose do të kthehesh në hije të vetes
Në rendje duke pyetur
A është dhe shumë larg drita?
Comments