top of page

Lola Shehi: DO TA DEH BOTËN



 

Nëse pak vonohem rrugës, mos u trishto!                                

Po vi si ai pasagjeri i fundit i trenave të natës,                                   

Me valixhe druri, me një adresë shkruar në letër,                                                       

Ti vazhdo më prit tek stacioni ynë i vjetër.

Po vonohem shpirt, se bota akoma nuk po fle, 

Nuk paska gjumë, si do t`i vidhem syve të saj                                                       

Do u vidhem syve, veshëve, gojëve çapraze,

Gojëve të liga që s`heshtin kurrë e të bëjnë qepaze!

Është e keqe bota shpirti im nuk e ke harruar

Pas shpine na ther, na shan, na quan të përdalë                                                                      

Na përgjon tinëz, na njollos, na baltos, na vret natës,        

                                                                                                   

Po s’guxon të na shajë në sy, as të na të dalë përballë.

Ndaj, do ta deh botën, do t’i jap të pijë, do ta bëj tapë,

Ta vë në gjumë, t`ia mbyll sytë, t`ia lidh edhe gojën,                                                      

Me gojë lidhur do ta prangos në shtrat   

                                                                                                                           

Vetëm e dehur shpirt, shpresoj që s`ma kupton lojën.

Ndaj, nëse pak do vonohem rrugës, mos u trishto!                                

Ja po vi, si ai pasagjeri i fundit i trenave të natës,                                   

Me valixhe druri, me adresën  shkruar në letër,                                                       

Ti vazhdo më prit tek stacioni ynë i vjetër.

Do të vi patjetër!

 

14 views1 comment

1 Comment


Guest
Aug 21

Shumë poezi e bukur. Komplimente vërtet!

Like

Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page