
Sa do të doja,
sa do të dëshiroja,
për ç'do femwr,
për iluzionet,
dëshirat, ëndërrimet e saj!!
Kur pranë gjirit
të saj, le të fluturoj
ajo hënë e ndritur
e bukur, që shkëlqen
me yjet e saj të panumërta!
Për realizimin e saj
të pastër, të ndërgjegjshëm!
Ajo është hymni,
krenaria, durimi, disiplina
e një familjeje!
Ajo femër ndikon tek pjesa e frikës,
ku ekziston ankthi,
stresi, dhimbja, dashuria
në gjirin e saj
që është pjesa e jetës!
Pra shpirti i saj le të ndriçojë,
si ato rrezet e djellit
për ty moj femër,
kur je pjesë e kësaj jeteje!
Se pa ty nuk ka jetë!!
Ti je jeta e ndriçimit,
ti je oksigjen
ti je shpirtmadhësi,
kur e ndriçon atë!
Ti je admiruese e kësaj
jete!
Ti je ai luludhi pranveror,
që lëshon
aromën parfum, ngado!
(Redaktoi: „Fjala e Lirë“ Londër Janar 2025
Comments