LETËR NGA ESENINI
Ti krise e ike; e di ku je,
dielli s’të sheh në mëngjes.
Mbi mua kullotin tufë me re,
ëndrrat m’i shprish një këndez.
Ti krise e ike; kalove oqeanë,
kthimi është marrëzi.
Merak kam, mos ndro majanë,
ndryshe do thurrësh poezi!
Ti krise e ike; tako Uitmenin,
fije bari mbilli në buzë.
Xhekut, me hatër, krasitja bredhin,
lere të ngopet me gjumë!
Merak më mbeti; kalo kaçakshe,
ruskat mos e marin vesh.
Më sill një kukull të zezë a, mulate,
të lodroj, të qaj e të qesh.
Ti krise e ike; por mos i gris,
vjen dita pëlqehen patjetër.
Fletorkat e hershme, kur zenë myshk,
ngazëllejnë si vera e vjetër.
Sido të ndodhë; ngado të fryjë,
lirika është ledhatare.
Gëzof për shpirtin, që dashuria mos ngrijë,
kur dimri shtron borën tinzare…
Comments