Nje mesazh ,qe nuk e besova.
Bardhi vdiq !
Me erdhi nje mesazh nga miqte e mi te mire jonian.
Nje dite me pare ,me iku nje nga poetet qe e desha aq shume .
Njeriu qe ishte kenaqesi ta kishe mik dhe te rrije afer. Te degjoje filozofine e tije ,thellesin e mendimit ,vargut filozofik te tije.
Ironia e Alushit kishte aritur sa ne kopertinen e librit kishte vendosur,veten dhe gomarin.
Mbas ketyre dhimjeve te shpirtit qe ishin njesoje si te njerezeve te mi.E pse ti ndaja dhimbjet .Ato jane,ngelen dhe do te jene dhimbje.
Por kjo dhimbje ishte dhimbje poetesh.
Per mua nuk kishin fare rendesi titujt e tyre.
I kisha me shume se miq.
Ishte e vetmja dite qe degjoja muzike sinfonike.
Ndoshta nga humbje miqesh.
Galaktikat larte me furin e tyre bejne zgjedhje .
Po marrin artistet..po artistet ,poetet ..
Por kur Zoti i merr ,ne lartesit e tije te letesohet dhimbja.
.Ajo dhimbje ,qe poetet e mbanin deri dije ne shpine ,per Epirotin Bilal Xhaferi.
Po jeta eshte lindje dhe perendim.
Ky perendim i Alush Avduli dhe profesorit Bardhyl Maliqit mu duke ai perendimi i nje muaji me pare i trazuar.
Po i trazuar mos ndoshta ai perqafim ishte i paralajmeruar per ikje te tilla.
Po i lutesha Zotit te takoheshim perseri
Do te prisnim qe muajte te iknin ashtu si i ikin poetit mes endrrash .
Te vinte takimi mes poetesh.
Takimi jonian .
Te perqafoheshim,te benim shakat dhe pse jo dhe te pinim dhe te deheshim .Te dilnim nga vetja te harronim qe ishim krijues.
Se ishim njehere njerez ,pastaj poet.
Por ja …mesazhe te trishta dhe lotet e derdhura mbi celular nuk mi letesuan dhimbjet.
Lot ,qe veshtire ti mbaj qenja jone njerezore.
Eh,ikjet
Ikje poetesh ,ikje qe na shtuan dhimbjet.
Per njerezit e mire ,per poetet.
Ju qofte dheu i lehte o djeme te artit te penes.
Te paharruar !
Comments