Kur lotët dalin nga ne zjarr,
bëhen gurë me pikatore,
më thè.
E unë të thashë si një i marë
lotët treten si një ujë i zakonshëm në dhè!
Kur pashë se si jetonin në gur
në atë shpellë të veshur me stalaktite pikatore
pikë-pikë ata lotë të zjarrtë më dogjën si furrë
i preka dhe më depërtuan në pore.
Pikë-pikë u ngjizën lotët e tu menjëherë
po shtrydhnin në fakt mushtin e gurit
kur gishti i preku mu bënë verë
e u deva me to si burri i burrit.
Bota kishte zbritur në pëllëmbën time
aty qullej edhe nimfa, edhe bisha
dashuria rridhte pikë pas pike
nga guri,
ku ktheheshin perla lotët stalagmite,
jo lotët e trishta.
Kur lotët dalin nga ne zjarr,
bëhen gurë me pikatore,
më thè.
E unë të thashë si një i marë
lotët treten si një ujë i zakonshëm në dhè!
Poezia eshte teper e vecante, jo vetem per krijimtarine tuaj.Te tjerat i ka thene shume bukur Kozmai. suksese te tjera, me dashuri, Myslim Maska, Athine.
Edhe këtu, si në legjenda, lotët shndërrohen në gurë dhe në verë, vijohet me paralelizmin e gjetur me stalaktikat që pikojnë si njerëzorja dhe deri në përjetimin gati hyjnor:
"Bota kishte zbritur në pëllëmbën time
aty qullej edhe nimfa, edhe bisha
dashuria rridhte pikë pas pike
nga guri,
ku ktheheshin perla lotët stalagmite
jo lotët e trishta."
Dhe kështu, si përfundim, poezia të pushton e mrekullon.