(Poemë)
Ahmet Prençi
Tel sharkie Drini i Zi
Temperohet buzë Strugës,
Mbi nëntë male, me nëntë krushq
Si një zanë zbret në Kukës.
Herë si zanë, herë si gjyshe
Lidh e zgjidh shaminë si shkronjë,
Pranverë, vjeshtë grua shtatzënë
Dimër, verë si një lehonë.
Dibër e Madhe, Luzni e Muhurr,
Fushë Alie, Dardh e Reç;
Kalëron në fushë e male! -
“Plast si krypa Syri i Keq!”
Kalëron si një dori
Si doriu kuq e zi,
Që mbledh zalle e përrenj,
Siç mbledh flaka prush dhe hi.
Çelet porta në Miresh,
Një dritare në Skavicë,
Vala jote magjiplotë
Edhe terrin e bën dritë.
Vala jote si një ninullë
Si një gjeth’ e si një fjalë,
Tungjatjeta është në udhë
Besë e nder e faqebardhë!
Zall-Sopot, Murrë e Mallë,
Bicaj, Luma, Veleshicë,
Zbresin si qingjat manar,
Në gjunjë ulen e pijnë sisë.
Velivar, Korab, Gjallicë
Runjë, Kurorë, Lajthizë e Dhoks
Roje rrinë nëpër bedena
Ndaj dhe nata s’të terr dot.
Jetë e dritë magjiplotë
Vala jote krejt flori,
Lum si ti nuk paskam parë,
Kaq bujar, i lumi ti!
Ngrihet’ ulet vala jote
Kurmi yt një simfoni!
Herë si ninullë përkund djepa,
Herë ciklopi me një sy!
Në kanata vizatimi
Pikturoj Drinin e Zi
Valë ëndrrash mbledh në grushta
Kodra, male ngjyrë gri.
Ja një prehër, dorë nëne
Dhe një ëndërr e një vajzë,
Ja një fjalë mirësie
E në gjoks çelur një plagë!
Ja një re, një shkreptimë,
Një shi vjeshte, një rrasë varri,
E një letër krejt e zverdhur
Zverdhur, djegur nga nizami.
Ja pëllumbi, pëllumbesha
Nduken, puthen gjithë zjarrmi!
E në brigje pikon streha,
Streha ime veç për ty!
Kur në valle dredh shaminë
Dhe qeleshen hedh mbi sy,
Dhëndërr shik dhe i qeshur
Nur e gaz ky Drini i Zi!
Dhëndërr, nuse për konak
Ngjeshur mes dy vargmalesh,
Si jaran nuk ka të dytë
Sarahoshi në mes valësh!
Vjen si ëndërr, shtojzovalle,
Erë puhizë e fllad lëndine,
Thur çorape e sargi,
Si një mall për nënën time!
Për mua jelek dhënduri,
Për motrën vello ari,
Për të mbjellat ujë si qumësht
E për gjyshin një plis varri!
E për shokë, shtegtarë dhe miq
Derdhesh, shkrihesh si sheqeri
Nëpër male, nëpër fusha
Me shtatë ngjyra si ylberi.
Që kur linda e u rrita
U përkunda bashkë me ty,
Nëpër shtigje, nëpër zalle
Gjith’ me afsh e dashuri.
Ngrihem, eci, ulem shkruaj,
Të dy bashkë si dy sozi,
Jam i bëri, jam i tëri,
Hem djalosh, hem Drin i Zi.
Kulla ime shelg përkulet
Udha ime në pasqyrë,
Mbyllet qielli si qepalla,
Si qepalla që fsheh synë.
E kur shkruaj dy gisht letër
Për një brengë e për një mall,
Nis rrëfehem për mëkatet
Dhe pse lindur mysliman.
Djep kreshnikësh Drini i Zi
Djep e shpatë e Skënderbeut,
Me një hir të zjarrtë si dielli
Këndej, andej e matanë dheut.