"Kenga e gjelber" Poezi Palma e gjelber kahit te ballkonit, era trazon, shkundullon dritaret, ato trokitin mureve te vjetra, trokitin, trokitin, trokitin, trokitin prape: kujtesen e njeriut dvjerrin. Gjethnajat me gishterinjte e gjate, si ca thonj femrash pa prere, femra moderne qe i mbajne ne mode. Era, shty - fry, gjethet e blerta te cilat kafshojne ballkonin, dritaret, trokitin mbi parvazet myshkur: gishterinjte kujtesen e ndryshkur te kalimtareve. Dhe bejne kenge.
* * *
Degjohet shpeh kenga e saj e gjelber ne netet e vone, netet e vone... e vone. Ndersa mbremja derdh theket e verdhe: nje vajze ndal frymen mendueshem, paspak partnerin e murme dhel... Eshte bjondinka sykslter me duar te berdha gishterinjte e holle si gishterinjte e palmes. Pastaj zhduken, nata i ka lodhur me puthjet, kur gjethnajat suvane e shqyer ndukin: guguftute ulur mbi gishterinjte e gjethit, gjethnaja fishkullon fytyren e parvazit, githnje troket, troket, troket: retorika e dite - netve te javes...
* * * Do te duket serish bjodinka, edhe djali i mazher syblu, sykaltra dhe guguftute e munguara me kengevajin:gugu _ ftu, gugu _ ftu... ftu. Palma heshtur si nata, ballkoni, parvazi, duket ledhatojne fytyrat e dashuruara: mbeshtetur trungut, shtrenguar, trunguar nje nate, dy, pese, shume... Bota pa sy, nata pa gjume. Dhe lumi derdhur ne shtratin e ri: gurhullon lumi, gurgullon, gurgullon, si dhe kenga e gjelber ne naten erresire.
* * * Pa erdhi dimri me kosor ne dore, me fytyren e eger:shi, sqote, bresher, bore, gjethnajat me gishterinjte e gjelber do sulmojne ballkonon, muret e vjeter: cifti serish aty, ne bresher e ne shi. Nen palalme sherrnaja e syve: syte blu e syte kalter ne naten e nxire. Gjethnajat shkundin lotet e yjeve. Prape kengevaji i kukujkave, kukujkat... Ndofta kthehen serish, sic kthen qyqja: Kjo palme ndane rruges do t'i pres paptjeter me kengen e saj te gjelber.
E diel, 13 prill 2020.
