Ju jeni...
Nga Fatmir Terziu
U hollua astari blu. Shirat e ëmbël pthuqin detet e qeta,
kënga e kumurive dehet në erë,
mbrëmja dremit me hallet e veta,
dita shuhet mbi poterë,
çfarë qëndron në mes,
pikturuar,
ujëra të turbulluar, në muzg ju shfaqeni,
kohë e qëndisur në thes.
Horizontet lindin dhe fshihen natën,
tinguj kënge
çdo yll i vogël në mënyrë të paimagjinueshme të ndritshme,
ëndërron në gjumë,
rropatet,
njëri gërmon në zemrën tënde,
sa larg shkruhen fatet.
Tingujt ju zgjojnë butësisht
mëngjesi shfaqet duke ju lotuar më shumë. Ju jeni
pafundësisht,
ëndërra të pafajshme .
Male dhe kanione, të kripura dhe të ëmbla,
ujëra që shponi retinën time. Ti je e imja,
dashuria,
jeta, transferta dialektike,
Shtëpia, … dhe përgjithmonë vetëm një
Nënë magjike.
Ju jeni … Nëna ime!
Kozma Gjini:
Është kënaqësi të lexosh poezinë e mbrujtur gjithë art e thellësi mendimi të Fatmir Terziut.Sh. urime,miku im!
Shqipe Bytyqi
E mbush boshllekun e çdo cepi shpirti me vargun konciz e te formesuar mjeshterisht.
Marieta Zace
Urime , vetem nenes mund t'i thuren kaq vargje te bukura .
Profesor Fatmiri dhe ju të nderuar komentues, ju përshëndes dhe uroj shëndet. E lexova këtë krijim, pa diskutim ka ndjenja të thella. Është një krijim që burimi gjendet tek e vërteta, e cila shikohet, preket, jetohet dhe vjen një ditë që e shikuara, e prekshmja na largohen, ndëra bashkë me ne, vërtet largimi është i pakthyeshëm, por gjithçka e shkuar bashkëjetohet, asnjëherë nuk shkëputen. Ndahen nga jeta një nga një por dhimshuria, dashuria, malli nuk shkëputen, ato na shoqërojnë jo vetëm sa çdo njeri jeton , por dhe më gjatë kur ato që ne ndjejmë arrijmë ti përjetsojmë duke i shkruar. Nënat nuk na kanë braktisur asnjëherë, ato mbeten tek ne të dashura, të dhimshme, të urta, të virtytshme sep…
Lela Dardha Kokona
Sa mallengjyese keto vargje filozofike! Clirim shpirti poet. Dimer, acar , akullnajat, turbullirat kane pushtuar poetin tone penearte . Uroj qe seshpejti te qetesohet ky shpirt i brengosur.