Jeta përrallë...
Arqile Gjata
POEZI SHQIP ANGLISHT
‘’Takimi fatal ndërmjet jetës e vdekjes nuk ndodh kurrë’’
Metrodoni
Jeta përrallë...
Çast pas çasti e jetojmë,
të urtë, të sinqertë
si femija
përralla të bukura besojmë!
Të kërcënuar nga frika,
luajme nëpër erë
(mos përrallat zhduken),
me dashuri na vrasin entusiazmin.
Vetvetja përkundet në djepin e kohës,
të gjithë shkruajmë në pentagramin e përrallave...!
Vdekja ëndërr!
Na vjen për të qarë,
çelesin e saj e kemi tatuazh në gjak!
Kur tmerrohemi prej saj...
Besojmë ëndrrën si luan me ne,
pastaj,
me sy te ndezur zjarr, hidhemi mbi dashurine!
Në duart e saj duam të vdesim!
Shkurt, 2013
1.THE LIFE – TALE, THE DEATH – DREAM
‘’The fatal meeting between the life and the death never happens’’.
Metrodoni
The life as a tale,
Step by step we live it,
Sincere and quiet
as a child,
The beautiful tale we believe!
Scared by fear, play into the wind,
( maybe the tales disappear),
The enthusiasm, with love kills it,
while in the cradle of time,
the oneselfness lulls asleep.
The all, on the staff of the tale, we’re writing!
The death as a dream…
Its key is tattoo in blood.
When by it, we’re terrified,
I feel to sob so much.
We believe that dream is playing us,
Then with the blazing eye
Drops on the love and so
In her hands we want to die…!
2-NJERIU I VETMUAR
Njeriu i vetmuar, i fuqishëm
në hallin e tij,
me një cantë krahëve, mbyllur brenda
frymës së vet...
Gjithshka rreth tij ...
Ngjan me statujat e shenjta.
Ata,
të gjithe bashkë jetojnë të vetëm,
shtypur prej ajrit.
Njeriu I vetmuar, dhimbjet ia ka dhuruar
Kryeveprave,
ai jeton …ka dicka të rëndësishëm,
vdes i vetëm, ashtu
si në gjumeë me kokën ndër duar!
2.Alone man
Alone man, strong,
In his trouble.
With a bag on his shoulders,
closed inside his breath.
Everything around him, looks like sin statue.
They all, leave alone under the pressure of the air!
Alone man have gifted the pain masterpieces.
He lives… has something important
And dies alone,
As if he was asleep with the head into the hands!
3-NUK PATA KOHE TE QAJA
Me zërin e vjeshtës erdha tek ty
kur era valëviste gjethet.
Unë jepja e merrja me buzët e tua,
kur ti putha ata sy
nuk pata kohë të qaja,
m’i thave lotët me puthje!
Qava me ngashërim
kur era...
të zhveshi,
të bënim dashuri!
3. I NEVER HAD TIME TO CRY
With the voice of Autumn I came to you.
Then, when the wind shook the leaves!
I played with your lips,
While was kissing your eyes.
I hadn’t had time to cry,
With your kisses, my tears were dried!
4-MEDITIM DIMRI
Gjithmonë përshëndeteshim të heshtur,
vetëm me një puthje.
Tani, që dimri erdhi,
pëllumbat nuk fluturojnë kur bie shi!
si kalamaj,
hipëm në çatinë e një kopështi
për të parë,
se si pullumbat puthen,
tani ,
në kohë dimri!
4.WINTER MEDITATION
Every time we said Hello silently
only with a kiss.
Now, when the Winter came,
pigeons don’t fly when it’s raining!
As children
Climbing on top of the roof
To see how
The pigeons kiss each-other
At the Winter time!
5-MEDITIME VJESHTE
Mendohem të krahasoj jetën
Me buzëqeshjen…
Por valle, a eshte e qeshur?!
Pasi,
vetëm shiu mund të na e thotë të vërtetën.
Nuancat e vjeshtës
I ngjyen shiu,
i mbarsur nga stina e verës
e nxehtë, e harlisur!
5.AUTUMN MEDITATIONS
I’m thinking to compare the life
With the smile,
But, is it possibly funny?
Because,
only the rain would say the truth!
The nuances of Autumn,
The rain painted,
Brought them from the season of Summer,
Hot and exuberant!
6-KOHA ECËN...
‘’Njeriu është masë për çdo gjë’’
Pitagora
...dhe pse ishte thënë:
‘’Bota do të shuhet’’,
Ajo peësëri ecën…
Ja njoh hapin, ajo ecën me mua!
Bota,
Tashmë është një relike,
Vetëm tik-taku i kohës së shpikur!
Ejani…
T’ja ndërtojmë muzeun,
Aty do gjejmë heshtjen e saj,
Pa zemër e gjak!
6. THE TIME WALKS…
‘’Human is a limit for everything’’
Pitagora
…and why it is said:
‘’World will die ‘’,
It walks again…
I know its step, it walks with me.
The world,
Now is a relic,
Nobody say it in a loud voice,
Just the ‘’tic-tac’’ of the invented time!
Come on…
To build its museum,
Then, will find its silence,
Without heart and blood!
7. Kur dashurova kukuvajken
Shumë pak e dinë...
Duhet jetuar edhe me
kukuvajkën!
Qava...
kur këndoi në festën tonë!
Në pyllin e melodive...,
kënga e saj ka dhimbje,
dhe në kohë mjegulle,
mbi flokët e pemëve,
këndon këngën e saj
të çuditshme!
M'u dhimbs...
Sa shumë lëndohesha,
kur ajo vajtonte për jetën!
Lodhej kukuvajka ditënetëve të syrit,
që erdh' e u bë tek unë
poezi!
Dhe kukuvajka dashuron,
dremiti në fytyrën time...!
Në çdo stinë,
në qiellin e kohës,
këndonte kukuvajka!
Një ditë prilli,
tek kukuvajka,
m'u tret shpirti!
Tani, ajo,
këngën e ikjeve ka si kujtim!
Përqafojmë njeri-tjetrin si relike...
Dashuria për kukuvajkën
për mua,
mbeti legjendë!
When I loved the owl
A few know...
that would be living with
the owl!
Mourned,
when she sang in our fest!
In the woods of tunes...
there is much pain in her song.
Through the hair of trees,
in the cloudy time,
she mourned her song
surprisely!
Compassion to her!
So much I was hurt...
when she was mourning for the life!
Day-nights of the eye,
the owl was tired,
so she came and was turned for me
into a poetry!
And the owl loves...
She took a nap on my face!
In every season,
in the sky of the time,
the owl was mourning.
In one day of April,
my soul was melted to in hers.
the owl
now is a legend for me!
And now,
the runaways song is her memory!
Embrace each-other like relic,
the love for
NGA ARQILE V GJATA
2013
Comments