Jetë në gojëra nëpërkash

Prof. Dr. Fatmir Terziu

Në këtë vend disa vite më parë kishin mbretërinë e tyre nëpërkat. Ndoshta edhe zhurmërrat e mallkimet e kazmave mbi gurë e shtuf gjatë ndërtimit të transheve me punë vullnetare për të mbrojtur Shqipërinë nga armiku janë harruar, por zërrat e rrinj nga dogana midis Maqedonisë së Veriut dhe Shqipërisë në afërsi të kësaj pike duket se janë ajo që i mungonte një zone të tërë. Është kalimi doganor midis Vërnicës dhe Xhepishtit ai që ka shtuar idenë dhe ka sjellë në vëmendje dhe këtë investim nga Ylber Kamberaj, një djalë modest i lindur dhe rritur në Trebisht, në rininë e tij. Ndërsa emigrimi dhe paratë e mbledhura me djersën e ballit nga bizneset e tij "autoshkolla" e vunë në lëvizje mendimin e tij dhe e bënë realitet. Ai tashmë ka ngritur një kulinari tipike të thjeshtë nën përkujdesjen e Spiro Markut, dhe në një godinë të këndshme aty ai mbledh rininë dhe djemtë e Trebishtit dhe fshatrave përreth e gjejnë qetësinë mbas përkushtimeve të shumta të përditësisë. Aty ai ka ngritur dhe një pishinë të vogël dhe mjedisin përreth e ka bërë të këndshëm. Ideja e tij nisi modeste, guximtare, por është dhe mbetet shumë premtuese. Është e prekshme dhe mjaft domethënëse për atë që i dhemb Atdheu, vendlindja, mjedisi që duhet bërë i aftë për jetën ashtu sikurse e menduan dhe e dëshironin të parët.

Tashmë aty ka jetë, ka mundësi të reja dhe ndoshta pse jo për një qytetërim të ri, si dikur kur kjo zonë vlonte dhe zgjonte e frymëzonte njerëz me vizione e talentë në të gjithë Atdheun e dashur, madje dhe në Botë. Sot le ta urojmë dhe të kthejmë heshtjen për këtë investim një zë më lart, në zyra e Qeveri, në mjediset ku kërkohen modele për të rikthyer shqiptarët në vendlindje. Urimet më të mira! Ylber Kamberaj ka dhënë e ka bërë jetë në gojë nëpërkash. Në vendin tashmë që të gjithë e kanë zili. Ka bërë një mrekulli!