NJË VJESHTË E HIDHUR
- sonet-
Sot ia bëra" qejfin" ditës vjeshtake,
Qielli i nxirë diçka më kujton,
Ashtu si zemra jote foshnjarake,
Si e zeza natë keqas më nxirron.
Ende rikthehem si dikur tek ti
Kujtimet që s' pērmbysin timin trishtim,
Vjeshtë, si vetë vjeshtat erë me shi,
Flas me qiellin për atë vjeshtë pikēllim.
Dhe ashtu i humbur, krejt çoroditur,
I thyer, i pashpresë, pa agime,
Lundroj ëndrrash, si qerre e braktisur,
Ëndrrash, mbytur në të zezat kujtime.!
Të kujtoj, të kujtoj, ish mike e dashur,
Trishtueshëm me zemrën time të plasur !
H. Mehmetaj; 2 tetor 2024.
Comments