HËNA E LAJTHIVE

Nuk kishja parë shkurre lajthie , Ishte rastësi ,kur ndodhesha ushtar, Suleshim degëve diku në juglindje, Sigurisht, kur fruti ish pjekur, ish tharë.

E ku e mendoja unë fatlumi Se zemra ime do të ishte ndarë Nga sytë verbuese e një nuseje Bamirëse për mua beqarin qyqar!

Dhe ja një buzëmbrëmjeje me shumë mund, Tek shkurret lajthie u bë takimi. Plantacioni nisi kokrrat t'i shkund, Përshëndeti buzëmbrëmjen ku plasi " tërbimi"

Sa herë ty lajthi të shtrojnë pēr të ngrënë, Kujtoj nusen engjëllore me emrin HËNË .

H. Mehmetaj