HËNA DHE QYMYRI

HËNA DHE QYMYRI . ( Tregim I bazuar në : Bullizmi ka ekzistuar gjithmone si fenomen . )

Sapo kishim filluar shkollën , isha në klasën e parë fillore të Shkollës së Kuqe në Tiranë . Viti i Ri tre muaj donte të vinte , ishte aq pranë . Akoma nuk ishim njohur mirë me shokët dhe shoqet e klasës , dhe Drejtoria e Shkollës organizoi një festë të madhe për Vitin e Ri . Këngë e valle pushtuan një sallë palestre ku ishin mbledhur nxenës nga të gjitha klasat . Nxenësit tërhiqnin nga një NR nga një glob i madh qelqi , dhe prisnin të kishin fatin që mesuese Aishja te therriste numrin e tyre , që do të thoshte se kishin fituar një dhuratë . Dhuratat ishin nga më të ndryshmet , nga pena e lapsa , e deri dhurata për të qeshur , p.sh . nje copë dru ose tjegull . Salla gumëzhinte nga zëra fëmijësh që rendnin sa andej këndej tek njëri tjetri , për të treguar dhuratën që i kishte rënë . Për një çast mësuesja thërriti NR tim , dhe unë vrapova drejt saj . Dhashë NR -in dhe mora në dorë dhuratën që më dha mësuesja . Ishte dhurata më e vogël nga të gjitha të tjerat , ndaj dhe disa nga nxënësit filluan të qeshin . U turpërova disi dhe nuk e hapa aty në vend , u largova në një cep të sallës për të zbuluar ç´ishte ajo dhuratë e vogël mbështjellë me letër . E hapa dhe pashë një kukull të vogël , me pamjen e një bebeje , nga ato që këmbët dhe duart i kishin të lidhura me njëra tjetrën me një llastik të hollë një cm të gjatë , që depërtonte brënda trupit të kukullës bebe . Ishte aq e bukur ! Hapa fort sytë e mëdhenj dhe brohorita e gëzuar : Uaaaa sa e bukur ! Aty pranë meje erdhi një vajzë shtatgjatë me bishtalecë të hollë të verdhë , që duhej të ishte në klasën e katërt . Pasi më hetoi nga koka deri te këmbët , mu afrua ngadalë dhe më tha : -Ç´ke që bërtet , çfarë të ra në pako ? -Një kukull , i thashë dhe ja tregova . -Po ty çfarë të ra , e pyeta dhe unë . -Çtë duhet ty , ma ktheu dhe më shtyu . Unë shkova një hap më tej dhe pashë në duart e saj të mbështjellë me letër një copë të madhe qymyri . -Si e ke emrin , me pyeti duke mu afruar përsëri , pasi e vuri re që e pashë nga duart . Ja thashë . -Sa emër të shëmtuar paske ! – ma ktheu . Unë e kam qindra herë më të bukur se ty . -Si e ke ? -Xhevahire . - I bukur qenka ! -Edhe fytyrën e ke të shëmtuar , mu kthye sërisht duke bërë çmos të më lëndonte . Shtërngova edhe më fort në gji kukullën me frikën se mos ma merte . -E shëmtuar ?- belbëzova , dhe ndjeva faqeve një të nxehtë . - Shumë bile . - Po pse ? - I ke faqet aq të mëdhaja . - Sa ? - Sa një simite .

U largova . . . sepse currilë të përvëluar filluan të përshkonin faqet qe i mbaja shternguar me te dyja duart , si per ti fshehur nga te gjithe . Edhe hunda mu skuq si piperkë . Ajo ishte mënjanuar pak metra nga unë , e kënaqur që më bëri të qaj , dhe kur ngrita kokën e pashë të qeshte e të më tregonte me gisht , bashkë me një shoqen e saj nga larg . Kur shkova në shtëpi , e para që e vuri re mërzinë time ishte gjyshja , e cila menjëherë mu afrua me përkëdheli . -Çka Hëna ime që qënka mërzitur sot ? - O Nona , e shëmtuar jam unë ? – ju drejtova direkt me sytë e mbushur me lot . E kam fytyrën të madhe dhe faqet si simite ? -Kush i tha këto marrëzira ?! -Një vajzë e madhe , sot në festë . - Oh , për këtë qënke mërzitur ti ? Fillova ti tregoj me një frymë gjithë historinë . Ajo më kishte pështjellë në prehrin e saj , dhe më la të shfryhesha deri në fund . Pastaj më tha të ngrija kokën e ta shihja në sy . - Dëshiron të dish të vërtetën ? Ta them unë se si je ti . -Po ! - ju pergjigja me sytë mbërthyer si gozhdë mbi gojën e saj . -Ti je si ajo Hëna pesëmbëdhjetshe, që e kthyer me fytyrë nga Zoti , e falënderon atë për bukurinë që i dha ! Mbeta e shtangur nga fjalët e saj . Ishin aq të bukura por u vështirësova për ti kuptuar e pranuar ! -Ndërsa ajo vajza që të mërziti , keq do ta ketë punën me atë shpirt si qymyr ! Që atëherë , u bëra një fëmijë që besonte në Zot , dhe kur nëna më blinte fustan të ri , apo mi lidhte bishtalecët me fjongo , kthehesha me fytyrë nga qielli , me bëja atë që bënte Hëna , sipas fjalëve të gjyshes time të mirë . Falënderoja , për gëzimet !